Διάβρωση

Ολοι μπαίνουν στον πειρασμό να αναλύσουν τη μεγαλύτερη δημοκρατία του πλανήτη. Να βρουν τι πήγε τόσο στραβά ώστε ένας τηλεπιχειρηματίας που έψαχνε μαθητευόμενο στα πλατό των ριάλιτι όχι απλά κατόρθωσε να εκλεγεί στο ανώτατο αξίωμά της μια φορά, αλλά απειλεί να διαβρώσει τους πυλώνες της. Η πιο mainstream απάντηση στην απορία θέλει τους Δημοκρατικούς να ευθύνονται κατά βάθος για την επίδραση του Τραμπ στο αμερικανικό πολίτευμα. Οπως το 2016 έφταιγε η υποψηφιότητα της Χίλαρι Κλίντον, που παραήταν «συστημική» – παρότι κέρδισε τη λαϊκή ψήφο -, το 2020 υπεύθυνος είναι ο Τζο Μπάιντεν. Σύμφωνα, π.χ., με τη γερμανική «Süddeutsche Zeitung» δεν κατόρθωσε να επαναπατρίσει ψηφοφόρους για δύο λόγους. Πρώτον, γιατί «μετά από 26 χρόνια στη Γερουσία και οκτώ στον Λευκό Οίκο εκπροσωπεί πλέον μια ελίτ ισχύος, μόρφωσης και ευημερίας, την οποία ο Τραμπ αντιμάχεται με επιτυχία». Δεύτερον, «ηγείται ενός κόμματος το οποίο εκφράζει κατεξοχήν μια πολυφυλετική Αμερική χωρίς αποκλεισμούς, όχι όμως τη «λευκή Αμερική» της υπαίθρου». Πολλοί προσυπογράφουν τον δεύτερο λόγο.