Η ελληνική Δικαιοσύνη καταδίκασε τη Χρυσή Αυγή. Ομως, ας μην κάνουμε πως η οργάνωση και οι ενέργειές της φύτρωσαν στο κενό, γιατί έτσι θα ξαναδούμε, με άλλο όνομα, με άλλους φορείς, την ίδια ιδεολογία να δηλητηριάζει πάλι τη χώρα. Εγιναν πολλά και φτάσαμε ως εδώ. Πολιτικοί που στάθηκαν λίγοι, ανίκανοι να υψώσουν ανάστημα στο κακό που ερχόταν. Δημοσιογράφοι και άνθρωποι με δημόσιο λόγο που είτε υιοθέτησαν και κανονικοποίησαν το ακροδεξιό λεξιλόγιο με μία ανιστόρητη κι αδικαιολόγητη ελαφρότητα είτε παρουσίασαν τους ναζί στις εκπομπές τους και στα περιοδικά τους καθιστώντας τους οικείους ακόμα και γοητευτικούς μ’ έναν πολύ αρενωπό και προσβλητικό τρόπο (είδαμε τα τατουάζ με τις σβάστιγκες, τη ματσίλα, την αποθέωση της γυναίκας ως μητέρας λευκών Ελληνόπουλων που η Χρυσή Αυγή τη σέβεται και την τιμά, δήθεν). Πολίτες που στήριξαν τη ναζιστική ιδεολογία, που όπλισαν τους ναζί με αποδοχή και χρήματα απ’ τον κοινό μας προϋπολογισμό, που έστελναν τα παιδιά τους σε μαθήματα ναζιστικής κατήχησης και όταν βασανίζονταν ξένοι στις γειτονιές τους απλώς το άφηναν να συμβεί.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ