Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
Πήγε λοιπόν στο Καστελλόριζο κάνοντας απλώς το χρέος της. Το καθήκον της ως ανώτατος άρχων και ως απλή πολίτης, ιδιότητες που συμπίπτουν και συμβαδίζουν με τις αντιλήψεις της περί πατριωτισμού. Δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά για κάποια που έφθασε στο ανώτατο πολιτικό αξίωμα και που ποτέ δεν ξέχασε τι σημαίνει πατρίδα, ελευθερία, ανθρώπινα δικαιώματα, τα οποία μέσω της θέσης της στο δικαστικό σώμα υπηρετούσε πιστά επί χρόνια. Οπως αρμόζει σε μια δικαστικό που έχει πλήρη γνώση των υποχρεώσεών της και πρωτίστως του σεβασμού στο Σύνταγμα που υπηρέτησε σωστά. Γιατί αυτό επέβαλε η συνείδησή της όπως διαμορφώθηκε σε ένα περιβάλλον σεμνό, απέριττο και δικαστικό καθαρά, χωρίς τις πολιτικές εξάρσεις και τις σαγηνευτικές προκλήσεις που υπάρχουν γύρω. Εμεινε με τις προσωπικές της απόψεις και πανανθρώπινες θεωρήσεις και τις πατροπαράδοτες παρακαταθήκες των γονιών της να της θυμίζουν ότι η Ελλάδα είναι ιερή ιδέα που δεν τη βγάζουμε από τα φυλλοκάρδια μας ποτέ γιατί είναι η υπέρτατη αξία ζωής για την οποία μπορεί και να θυσιασθούμε κάποια στιγμή.
Αυτές οι παρακαταθήκες δεν λησμονούνται αλλά αντιθέτως ενισχύονται από τη θέση της Προέδρου της Δημοκρατίας και υπηρετεί αυτές τις αξίες όπως αρμόζει σε κάποια που έφθασε εκεί ψηλά και δεν ζαλίσθηκε από την αλαζονεία που αναπόφευκτα φέρει μεθ' εαυτής η θέση και προσωπικά πιστεύω ή θέλω να πιστεύω ότι θα παραμείνει σεμνή γιατί ξέρει από πού προήλθε, πού θα καταλήξει και άρα το έργο της γίνεται, για την ίδια, λιγότερο αγχώδες και λιγότερο ακανθώδες. Ξέρει ότι κάποτε όλα τελειώνουν, και αξιώματα και θέσεις και προνόμια και κουστωδίες επιβαλλόμενες από το πρωτόκολλο. Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά!
Στο τέλος της ημέρας που γίνεται ο απολογισμός και τίθεται το αιώνιο ερώτημα που ο κάθε υπεύθυνος θέτει προς τον εαυτό του: Πη παρέβη, τι δ' έρεξα, τι μοι δέον ουκ ετελέσθη, θα τα ζυγίζει με ακριβοδίκαιη ζυγαριά κι όχι αυτές που γέρνουν πάντα από την πλευρά της αλαζονείας και τότε θα αναφωνήσει: Τον αγώνα τον καλόν τετέλεκα! Και τότε θα είναι ευτυχής γιατί η αποστολή της έληξε και οι παρακαταθήκες που εξαρχής έθεσε ως στόχο ζωής μεταβιβάστηκαν επιτυχώς στις μεταγενέστερες γενιές! Κι αυτό ήταν το έργο της το οφειλόμενο στον λαό, στην κοινωνία και εν τέλει στον εαυτό της από εκεί που η ιστορία την έταξε.
Ο Δημήτρης Παξινός είναι πρώην πρόεδρος Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών.
