Είναι προφανές ότι η Μόσχα δεν επιθυμεί να παραμένει σε έναν ρόλο θεατή στο σκηνικό έντασης που έχει στηθεί με υπογραφή Ερντογάν στην Ανατολική Μεσόγειο. Στο λιβυκό ζήτημα η ρωσική κυβέρνηση είχε πρωταγωνιστικό ρόλο, με πρωτοβουλίες διαμεσολάβησης και προειδοποιήσεις, καθώς ο εμφύλιος στην Τζαμαχιρία, όπως και η τουρκική εμπλοκή υπέρ της κυβέρνησης Σάρατζ, έθιγε τα ρωσικά συμφέροντα. Είναι τα ίδια συμφέροντα που θίγονται σε μια αλλαγή ισορροπιών στην Ανατολική Μεσόγειο, όπου διαχρονικά κινείται ο ρωσικός στόλος. Αλλά κυρίως είναι η αμφισβήτηση της διεθνούς ισχύος του Κρεμλίνου, όταν παρακολουθεί τα τεκταινόμενα από την έξεδρα. Η Αθήνα, ωστόσο, δικαίως επιμένει στον ευρωπαϊκό δρόμο για τα ελληνοτουρκικά και δεν επιθυμεί στη φάση αυτή να διαλέξει, ανάμεσα στον Πούτιν και τον Τραμπ, τον πιο «ισχυρό φίλο» του Ερντογάν…

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή