Η συζήτηση κρατάει τουλάχιστον από τα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια και ξαναζεσταίνεται κάθε φορά που τα νερά στο Αιγαίο ή στον Εβρο φουσκώνουν. Από τον «Αττίλα» του 1974 έως τα Ιμια του 1996 και το, πλέον πρόσφατο, τουρκολιβυκό μνημόνιο για την ΑΟΖ, η χώρα αναζητεί τους συμμάχους της και ανακαλύπτει ότι δεν υπήρχε πρόγνωση. Κατόπιν εορτής, σχεδόν απ’ όλους αναγνωρίζεται ότι είναι αναγκαία μια μακροπρόθεσμη εθνική στρατηγική που θα ξεπερνά την πολιτική συγκυρία και θα υπηρετείται από κάθε κυβέρνηση. Για την Τουρκία, η συνταγή είναι δοκιμασμένη – ίσως πλέον οι συνθήκες έχουν ωριμάσει και για την Ελλάδα. Η αναζήτηση μιας μίνιμουμ συναίνεσης και οι ενημερώσεις την ώρα της έντασης αποτελούν ημίμετρα…
ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ
