Πριν από λίγα χρόνια συνομιλούσα μ’ έναν πολύ καλό φίλο, γιατρό στο επάγγελμα. Ταλαιπωριόμουν τότε από μια ίωση. Κάποια στιγμή φτερνίστηκα χωρίς να πάρω τα μέτρα μου και χωρίς να το θέλω «πυροβόλησα» τον καλό φίλο. Χαμογέλασε και το ‘ριξε στο αστείο. Σε μία-δύο μέρες ο γιατρός είχε κολλήσει και η ίωση μεταδόθηκε και στα άλλα μέλη της οικογένειάς του. Βέβαια το λάθος μου αυτό δεν έγινε αιτία να χαλάσει η φιλία μας. Λυπήθηκα όμως για την απροσεξία μου και παράλληλα ένιωσα ότι η αγάπη που έχουμε για τον άλλον άνθρωπο δεν μπορεί να διαχωριστεί από την ευθύνη. Τελικά αγάπη σημαίνει νιώθω υπεύθυνος για τον άλλον, «είμαι όμηρος του άλλου» (Λεβινάς). Αν η αγάπη έχει τόσο κακοποιηθεί, είναι γιατί χωρίστηκε από την ευθύνη.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή