Ο Βενιζέλος παραμέρισε: Ο καταστροφεύς, ο σπάταλος, ο εμπαθής, ο απρονόητος, ο ανελεύθερος, ο…ο…ο… – πάρετε όλα τα υβριστικά επίθετα του κιτρινισμού και παρατάξετέ τα – δεν είνε πια στην κυβέρνησι. Ο δρόμος είνε ανοιχτός τώρα, διάπλατος στους σωτήρες και τους σωτηράκηδες. Είνε πολύ εύκολο να σαλιαρίζη κανείς, όταν είνε έξω από τον χορό. Οι λαϊκοί έχασαν το μέτρο. Κι αργά ή γρήγορα θα πληρωθούν γι’ αυτό. Αλλά και οι δημοκρατικοί αρχηγοί καλούνται να πληρώσουν τώρα το τίμημά τους. Οταν ο Βενιζέλος παρουσίασε το τελευταίο αυστηρό νομοσχέδιο για τον τύπο μπορούσαν να πουν ό,τι ήθελαν: να το χαρακτηρίσουν ανελεύθερο, τυρρανικό, αλλά ν’ αναγνωρίσουν την ανάγκη που το επέβαλλε. Και να δικαιώσουν την κυβέρνησι που βρέθηκε στη δυσάρεστη θέση να το εισηγηθή. Εάν υπάρχουν κόμματα που ωφελούνται στιγμιαίως από τον αφάνταστο εκτραχηλισμό που κατρακύλησε ο τύπος θα πληροφορηθούν μια μέρα ότι ο κίνδυνος είνε γενικώτατος. Ευχόμεθα μονάχα, όταν θα το καταλάβουν, ο λάκκος που σκάβουν για τον πολιτικό κόσμο να μην έχη γίνη λάκκος της Ελλάδος!







