Ο θάνατος του Μισέλ Πικολί δεν επιτρέπει απλώς την ανάκληση μιας παλαιάς εποχής – μιας εποχής που ο κινηματογράφος τον οποίο υπηρέτησε ο ηθοποιός διεκδικούσε την πνευματικότητα στην ψυχαγωγία. Οι ερμηνείες του δεν ήταν «φωναχτές» και έδεναν με την ωριμότητα των σκηνοθετών, οι ταινίες των οποίων επίσης δεν φώναζαν, δεν επεδείκνυαν το βάθος τους.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή
Τελευταία Νέα