Οσοι θυμούνται τις μέρες του 2011 ξέρουν πως οι πλατείες των Αγανακτισμένων δεν γέμισαν από τον ΣΥΡΙΖΑ, του οποίου το ποσοστό τότε ήταν μικρό. Ολα τα κόμματα της αντιπολίτευσης, αριστερά και (ακρο)δεξιά, κοινοβουλευτικά και εξωκοινοβουλευτικά, πέρασαν από το Σύνταγμα, ακόμα και η ΝΔ. Το πλήθος ήταν πολύ και ήταν οργισμένο, εύκολη λεία για τους πιο ακραίους. Για την ακρίβεια, ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε αργότερα, με τα στελέχη του (σήμερα πρώην υπουργοί) να συμμετέχουν ενεργά στις κινητοποιήσεις της άνοιξης του 2011. Εκεί όμως, στις πλατείες, ο ΣΥΡΙΖΑ έδωσε πραγματική φωνή στο αφήγημά του. Το ίδιο που τον οδήγησε στη δεύτερη θέση το 2012 και του έδωσε, για πρώτη φορά στην ιστορία του, την προοπτική της διακυβέρνησης. Τις γνωρίζουν τις πλατείες στην αξιωματική αντιπολίτευση και έσπευσαν να τις υπερασπιστούν και τώρα. Μερικές φορές η κυβέρνηση τους έδωσε αφορμή, όπως συνέβη με τους χειρισμούς στην πλατεία του Αγίου Γεωργίου στην Κυψέλη. Αλλες όμως, όπως στην περίπτωση της Αγίας Παρασκευής, στήριξαν χωρίς επιφύλαξη το σύνθημα «θέλουμε τις ζωές μας πίσω». Κι αυτό παρότι ο «εχθρός» αυτή τη φορά δεν είναι η κυβέρνηση, αλλά η πανδημία – με την ελπίδα, ίσως, η ανυπακοή στους κανόνες της κοινωνικής υπευθυνότητας να εξελιχθεί σε αντίδραση απέναντι στην κυβερνητική πολιτική. Η οικονομία, άλλωστε, ακόμα περιμένει στη γωνία.

Τελευταία Νέα