Σε μια εποχή κατά την οποία επειγόντως χρειάζεται να συνεργαζόμαστε, τα εκπαιδευτικά συστήματα επικεντρώνονται στην προσωπική επιτυχία σε ανταγωνισμό με άλλους. Οι κυβερνήσεις μας λένε ότι τα κράτη διαγκωνίζονται για την επιτυχία. Η επιτυχία στα πανεπιστήμια μετράται εν μέρει από τους εντυπωσιακούς μισθούς κάποιων αποφοίτων τους. Ομως έτσι κανείς δεν κερδίζει. Μας προτρέπουν να βλέπουμε ως οικονομική επιτυχία εκείνο που τελικά σημαίνει την καταστροφή του πλανήτη. Είναι πολλοί εκείνοι που, πλέον, αρνούνται αυτή την προσέγγιση στην εκπαίδευση – και στη ζωή. Πρόσφατη έρευνα δείχνει ότι 6 στους 10 πολίτες στη Βρετανία θέλουν να τεθούν ως προτεραιότητα η υγεία και η ευημερία. Πιστεύω ότι και η εκπαίδευση πρέπει να έχει τέτοιους στόχους. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να σταματήσουμε να μαθαίνουμε όσα χρειάζονται, αλλά να ενισχύσουμε την περιβαλλοντική επιμόρφωση.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή