Aλλάζουν από εποχή σε εποχή οι απαντήσεις στο απλοϊκότερο των καθημερινών ερωτημάτων. Το «τι κάνεις;» εννοώ. Καλά. Τρέχω. Ο,τι μπορώ. Υπομονή. Εντύπωση. Εδώ και τρεις εβδομάδες αναπροσάρμοσα μια απάντηση: τηλεργασία και χαρά. Τι άλλο; Θυμάμαι τα νιάτα μου! Οχι δεν παίζω κρυφτό, κυνηγητό, «κλέφτες κι αστυνόμοι», αμάδες, «μακριά γαϊδούρα» και «γυαλένια», αλλά (ξανα)λύνω σταυρόλεξα! Ημουν μανιακός με δαύτα και τα ξαναπιάνω αραιά και που τα καλοκαίρι ταξιδεύοντας στην Κρήτη. Τώρα που συλλαμβάνω τον εαυτό μου να θέλει να σκοτώσει κάπως διαφορετικά την ώρα του, τους δίνω και καταλαβαίνουν! Μιλάμε για εξάρτηση σε τέτοιο βαθμό ώστε, εάν συνεχιστεί η καραντίνα, θα ζητήσω από τη διεύθυνση μεταγραφή από την «Ομάδα» στο ένθετο «Ελεύθερος χρόνος»!