Πολλές φορές πηγαίνω ως το ψυγείο. Το κοιτάω, καμιά φορά το ανοίγω και έπειτα το κλείνω και το χαζεύω. Είναι, αντικειμενικά μιλώντας, ένα ωραίο ψυγείο. Αγορασμένο πέρυσι, με δανεικά λεφτά, ενεργειακή κλάση Α+++. Τίποτα, όμως, δεν με νοιάζει όσο τα μαγνητάκια του. Από το Λονδίνο και το Παρίσι, το Βερολίνο και τη Ρώμη, τη Μαδρίτη και το Αμστερνταμ, τις Βρυξέλλες και το Εδιμβούργο. Η Ευρώπη απλωμένη πάνω σε μια επιφάνεια ίνοξ. Εκεί κανείς δεν βγαίνει έξω, όπως κι εδώ. Κανείς δεν πάει στη δουλειά του, δεν κανονίζει για ποτό, δεν αγοράζει σουβενίρ. Αλήθεια, πόσες ώρες αντέχει ο ιός πάνω στο ίνοξ; Να θυμηθώ να καθαρίσω το χερούλι. Τίποτα δεν με νοιάζει όσο τα μαγνητάκια. Μια μέρα θα ταξιδέψω ξανά.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή