Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Σύνδεση μέλους
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
Με μεγάλη διάθεση κριτικής και αυτοκριτικής ο ΣΥΡΙΖΑ προχωρά στον απολογισμό της οκταετίας 2012-2019 ως αναγκαία συνθήκη για την επανεκκίνηση που θέλει και ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας με τη διαδικασία του μετασχηματισμού και διεύρυνσης του κόμματος.
Ο πρώην πρωθυπουργός αποφάσισε να μπει το κόμμα στην καθαρτήρια διαδικασία του απολογισμού ως στοιχείο του πολιτικού εξαγνισμού του - κίνηση πρωτόγνωρη για κόμμα εξουσίας σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα - και προς αυτή την κατεύθυνση συγγράφηκε κείμενο 83 σελίδων από τα ιστορικά στελέχη της Αριστεράς Γιάννη Δραγασάκη, Αριστείδη Μπαλτά και Θοδωρή Δρίτσα.
Το κείμενο του απολογισμού για τη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ την περίοδο 2015-2019, βασικά στοιχεία του οποίου παρουσιάζουν «ΤΑ ΝΕΑ», εγκρίθηκε χθες από την Πολιτική Γραμματεία ως βάση συζήτησης ενόψει της Κεντρικής Επιτροπής του ερχόμενου Σαββατοκύριακου.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, κατά την ηγεσία του, θεωρεί ότι είναι η μόνη πολιτική δύναμη που προχωρά σε πλήρη αποτίμηση της κυβερνητικής του θητείας, συζητώντας ανοιχτά και δημοκρατικά τα επιτεύγματα, τις ιστορικές κατακτήσεις, αλλά με ειλικρίνεια και τις όποιες παραλείψεις ή αστοχίες. Το κείμενο του απολογισμού, αφού εμπλουτιστεί μέσα από ευρύ διάλογο στην ΚΕ, θα αποτελέσει ένα από τα κείμενα συζήτησης κατά τον προσυνεδριακό διάλογο στις Οργανώσεις Μελών του ΣΥΡΙΖΑ.
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΕΞΑΜΗΝΟ. Τα βασικά του σημεία: σχετικά με το πρώτο εξάμηνο του 2015, γίνεται ευθεία αναφορά στον τότε υπουργό Οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη. «Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε τα λάθη μας. Λάθη βεβαίως συλλογικά, αλλά ως προς τα οποία, και σε ό,τι αφορά την πρώτη περίοδο της αρχικής διαπραγμάτευσης, δεν δικαιούμαστε να μην αποδώσουμε ιδιάζουσα ευθύνη στον τότε υπουργό Οικονομικών» αναφέρεται στο κείμενο.
Σύμφωνα με τους Δραγασάκη, Μπαλτά και Δρίτσα, ολόκληρη η πορεία στο διεθνές περιβάλλον δεν υπήρξε ούτε ανέφελη ούτε απαλλαγμένη από ολιγωρίες και σφάλματα.
Αυτά εντοπίζονται κυρίως σε θέματα εκτίμησης και θέματα συντονισμού. Συγκεκριμένα:
α) Ιδιαίτερα κατά την πορεία της διαπραγμάτευσης δεν αποτιμήθηκαν σωστά ούτε έτυχαν επαρκούς επεξεργασίας οι διαφοροποιήσεις στο εσωτερικό της ΕΕ και της ευρωζώνης.
β) Δεν εκτιμήθηκε επακριβώς ότι, κυρίως μετά το 2012, η ΕΕ και η ευρωζώνη είχαν προετοιμαστεί αποτελεσματικά για την περίπτωση «πιστωτικού επεισοδίου» εις βάρος της χώρας μας, δηλαδή και τυπικής χρεοκοπίας της.
γ) Από κάποιες πλευρές του ΣΥΡΙΖΑ είχε καλλιεργηθεί η προσδοκία ότι η Ρωσία ίσως και η Κίνα θα συνέβαλλαν και πολιτικά και οικονομικά στην προσπάθεια της κυβέρνησης να απεμπλέξει τη χώρα από τα δεσμά των Μνημονίων και κατ' επέκτασιν από το ευρώ.
δ) Είχαν επίσης καλλιεργηθεί προσδοκίες ότι θα μπορούσαν να υιοθετηθούν μοντέλα και πρακτικές απεμπλοκής από οικονομικούς καταναγκασμούς που φαίνονταν να είχαν λειτουργήσει αποτελεσματικά σε άλλες χώρες, κυρίως της Λατινικής Αμερικής.
ε) Η εμπλοκή με τους ΑΝΕΛ μετά τη Συμφωνία των Πρεσπών απέτρεψε τον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνησή του από το να εκλαϊκεύσει πλατιά, να εξηγήσει και να υπερασπίσει τη Συμφωνία σε σχέση με την αναγκαία βαλκανική και ευρύτερα ευρωπαϊκή πολιτική κυβέρνησης και κόμματος και κυρίως απέναντι στις εθνικιστικές επιθέσεις εναντίον της. Βέβαια, σε άλλο σημείο που αναφέρονται στις πολιτικές συμμαχίες, στέκονται θετικά στη συνεργασία με τους ΑΝΕΛ, σημειώνοντας ότι «η επιλογή μας αυτή δικαιώθηκε τόσο στο επίπεδο διεξαγωγής της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές όσο και στο επίπεδο της ολοκλήρωσης του προγράμματος του Μνημονίου».
ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΗΤΤΑΣ. Στην ενότητα «Γιατί ηττηθήκαμε. Τι κάναμε λάθος. Είναι η ήττα τακτική ή στρατηγική;» σημειώνουν ότι η κυβέρνηση είχε εξαναγκαστεί να υπογράψει Μνημόνιο, χωρίς να συμφωνεί και χωρίς να το «υιοθετεί». Αναφέρουν πως ακυρώθηκε η κύρια διάσταση της μέχρι τότε πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή να απαλλαγεί η χώρα από τα Μνημόνια, παραμένοντας στην ΕΕ και την ευρωζώνη. «Η υπογραφή αυτή σφράγισε τη γενική εικόνα: η νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ήταν μία ακόμα "μνημονιακή κυβέρνηση". Και ως προς αυτόν τον βασικό πολιτικό χαρακτηρισμό, "όμοια με τις άλλες"» τονίζουν.
Σε άλλο σημείο παραδέχονται ότι το Μνημόνιο του 2015 περιελάμβανε πρόσθετους «δυσβάσταχτους όρους για τον ελληνικό λαό», αν και υπάρχει η δικαιολογία πως η «τελική συμφωνία ήταν πράγματι μετρήσιμα ευνοϊκότερη από εκείνη που είχε τεθεί στην ελληνική κυβέρνηση πριν από το δημοψήφισμα».
Ιδιαίτερη μνεία γίνεται στις επικοινωνιακές ελλείψεις, με την επισήμανση: «…Η επικοινωνιακή πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησής του δεν στάθηκε άξια των περιστάσεων».
Αναγνωρίζουν ως πολιτικά άστοχη την επιλογή να ταυτιστεί η ημερομηνία διεξαγωγής των τριών εκλογικών αναμετρήσεων, διότι οι εκλογείς τείνουν να ψηφίζουν με διαφορετικά κριτήρια στις τρεις περιπτώσεις. «Στην επιλογή να ταυτιστούν οι τρεις κάλπες φαίνεται να συνέτεινε σημαντικά το γεγονός - φανερό εκ των υστέρων - ότι είχαμε συλλογικά υποτιμήσει τη συγκρότηση από "τα κάτω", εν πολλοίς σιωπηλά, του πλατιού αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου» αναφέρουν.
Ακόμη υποστηρίζουν ότι στην προεκλογική περίοδο έλειπε από τον ΣΥΡΙΖΑ η εικόνα της προοπτικής και του μέλλοντος και παραδέχονται πως υποτίμησαν τη ΝΔ και τους συνοδοιπόρους της, παράλληλα με το μιντιακό περιβάλλον.
