«Δεν δύνασθε να αγνοήσετε την ύπαρξη του προβλήματος»

Μια από τις κεντρικές θέσεις μας σε σχέση με τα ελληνοτουρκικά που – όπως διατυπώνεται – δεν φαίνεται να διευκολύνει μια διαπραγματευτική διαδικασία είναι αυτή που λέγει ότι η Ελλάδα έχει μόνο μία διαφορά με την Τουρκία: την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ (Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη). Ετσι ζητήματα όπως η επέκταση των χωρικών υδάτων (σε 12 μίλια, κάτι που θεωρεί η Τουρκία, αν και παρανόμως, αιτία πολέμου – casus belli), ο εναέριος χώρος, το εύρος και η αρμοδιότητα της «περιοχής πτήσεων» (FIR – Flying Internatioal Region), η κάλυψη ευθυνών για θέματα έρευνας και διάσωσης, η αποστρατιωτικοποίηση των νησιών (Αν. Αιγαίου, Δωδεκανήσων) που θέτει η Τουρκία και οι απαράδεκτες αξιώσεις για τις «γκρίζες ζώνες» (αμφισβήτηση κυριαρχίας ελληνικών νησίδων ή βράχων) θεωρούμε ότι είναι σχεδόν ανύπαρκτα ζητήματα ως «μονομερείς διεκδικήσεις» της Τουρκίας. Τα θεωρούμε δημοσίως ανύπαρκτα αν – και τούτο είναι το περίεργο – τα έχουμε σε κάποιον βαθμό συζητήσει στο πλαίσιο των διερευνητικών συνομιλιών ανάμεσα στις δύο χώρες. Ανεξάρτητα από το πόσο ισχυρά είναι τα επιχειρήματα της κάθε πλευράς (και πολλά από τα τουρκικά επιχειρήματα είναι εντελώς έωλα σύμφωνα με τις συνθήκες και το διεθνές δίκαιο), θα πρέπει να αναγνωρίσουμε την πραγματικότητα για την πολλαπλότητα των διαφορών.