Ο ηγέτης της Τουρκίας δεν χάνει ευκαιρία να εκδηλώσει την επιθετικότητά του. Χθες μίλησε πάλι για γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο, κατηγόρησε την Ελλάδα και τους συμμάχους της ότι προσπαθούν να εμποδίσουν την πρόσβαση της Τουρκίας στη θάλασσα και προειδοποίησε ότι θα αυξήσει τη στρατιωτική του υποστήριξη προς την κυβέρνηση της Λιβύης.

Σε αυτή την επίδειξη αδιαλλαξίας, η Ελλάδα απαντά με τη Συμφωνία των Τεσσάρων, μια διακρατική συμφωνία δηλαδή με την Ιταλία, το Ισραήλ και την Κύπρο για την κατασκευή του ενεργειακού αγωγού EastMed. Αναλαμβάνει επίσης πρωτοβουλίες στη Μέση Ανατολή, όπως έδειξε το χθεσινό ταξίδι του υπουργού Εξωτερικών στη Λιβύη και την Αίγυπτο. Παράλληλα με τις κινήσεις αυτές, όμως, η κυβέρνηση δεν πρέπει να ξεχνά ότι η Τουρκία είναι και θα παραμείνει γείτονάς μας. Οι δίαυλοι επικοινωνίας μαζί της, λοιπόν, πρέπει να παραμείνουν ανοιχτοί. Oχι με σκοπό να επιτευχθούν διμερείς συμφωνίες για τα θέματα που χωρίζουν τις δύο χώρες, κάτι που ανέκαθεν θεωρούνταν αδύνατο, αλλά για να καταστεί δυνατή κάποια στιγμή η προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.

Υπάρχουν πολλά εμπόδια σε μια τέτοια διαδρομή. Η ελληνική πολιτική τάξη ανησυχεί για το ενδεχόμενο πολιτικό κόστος που θα έχει η ανακίνηση αυτού του θέματος. Η τουρκική πολιτική τάξη, αν και θεωρητικά δεν αποκλείει μια τέτοια λύση, θέτει τόσο πολλούς όρους που ουσιαστικά την καθιστούν απαγορευτική. Αυτό δεν σημαίνει ότι η διπλωματία πρέπει να καταθέσει τα όπλα. Eνα θερμό επεισόδιο θα είναι και για τις δύο χώρες καταστροφικό.