Με έπιασαν τα γέλια προχθές το μεσημέρι που σχεδόν ταυτόχρονα γίνονταν οι κληρώσεις του Europa League και του Κυπέλλου Ελλάδος.
Χαχάνιζα διότι με τον Ολυμπιακό να καλείται να αντιμετωπίσει αφενός την Αρσεναλ και αφετέρου την Καλαμάτα, μου ήρθε στο μυαλό εκείνη η απίθανη ατάκα του Διονύση Παπαγιαννόπουλου στην κωμωδία «Γαμπρός απ’ το Λονδίνο».
Εκεί που έχει πιάσει το λακριντί με τον Κώστα Βουτσά και επειδή κάτι δεν του πάει καλά, αναρωτιέται «έχει η Αγγλία Καλαμάτα;»…
Η ερώτηση έμελλε να απαντηθεί μετά από 53 χρόνια: έχει και παραέχει, και μάλιστα εις διπλούν, καθόσον ο Ολυμπιακός θα αντιμετωπίσει την Αρσεναλ στα μετόπισθεν της οποίας δεσπόζει ένας αναντάμ παπαντάμ Καλαματιανός, ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος!
Αμ το άλλο; Ο Ολυμπιακός μπορεί να δανεισθεί και μάλιστα διασκευασμένο αναλόγως το τραγούδι που έγινε ύμνος του Παναθηναϊκού το 1971!
Τότε οι Πράσινοι απέκλεισαν την Εβερτον, προκρίθηκαν στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών με τον Αγιαξ στο Γουέμπλεϊ και λάνσαραν το «έχω στο Λονδίνο μια δουλειά»…
Τώρα οι Πειραιώτες έχουν στο Λονδίνο δυο δουλειές: δεν τους έκατσε η πρώτη με την Τότεναμ (απέναντι στην οποία το 2-0 μετατράπηκε σε 4-2) και ευελπιστούν να δρέψουν καρπούς από τη δεύτερη.
Το αντάμωμα του Ολυμπιακού με την Αρσεναλ είναι όντως καρμικό, όπως έγραφε χθες εδώ ο Διονύσης Δελλής: καρμικό και συνάμα αναπόδραστο, υπό την
έννοια πως οι δύο ομάδες έχουν ήδη οκτώ συναπαντήματα στην ιστορία τους και πάνε γι’ άλλα δύο!
A, για να μην το ξεχάσω: τις δύο ομάδες θα μπορούσε να τις συνδέει και ένα πρόσωπο, που μολονότι φλέρταρε με τον Ολυμπιακό, εντούτοις εμφανίστηκε στον Πειραιά μονάχα ως αντίπαλος και εξελίχθηκε σε μια εμβληματική και άγια φιγούρα της Αρσεναλ: τον Αρσέν Βενγκέρ εννοώ, ο οποίος το 1995 βολιδοσκοπήθηκε από τον τότε παράγοντα, εφοπλιστή Κτήσωνα Κουκουλά, αλλά δεν του(ς) έκατσε!
Αντί για το Πασαλιμάνι και προτού κάνει κατάληψη στον πάγκο της Αρσεναλ, ο αλσατός προπονητής βρέθηκε στη Ναγκόγια της Ιαπωνίας και όλα τα άλλα είναι μια ιστορία που κράτησε είκοσι δύο χρόνια…
