Η αδιανόητη συμφωνία Τουρκίας – Λιβύης για τις ΑΟΖ έκανε δύο πολύ μεγάλα καλά στην Ελλάδα. Πρώτον, κατέστησε πλέον αδύνατον το ενδεχόμενο ελληνοτουρκικών διαπραγματεύσεων για το Αιγαίο. Στέρησε οριστικά και αμετάκλητα τη δυνατότητα οποιουδήποτε στην Ελλάδα να κρυφοκοιτάζει προς το λεγόμενο package deal με την Τουρκία, επιστρατεύοντας έωλα, αφελή και υποκριτικά επιχειρήματα ότι δήθεν μπορούμε να τα βρούμε με τους Τούρκους στη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου και σε μια «συνολική συμφωνία» που θα αντικαταστήσει τη Συνθήκη της Λωζάννης και που είναι προϋπόθεση για κάτι τέτοιο. Οι πλάνες περί δήθεν ηρεμίας και οικονομικής αξίας μιας τέτοιας προσέγγισης που προπαγανδίστηκαν επί χρόνια δείχνουν τώρα τι σημαίνουν. Ολοι όσοι υποστήριζαν τέτοιου είδους απόψεις θα πρέπει πλέον να δεχθούν ότι η Κρήτη όχι απλώς δεν είναι ελληνική, αλλά δεν υπάρχει καν στον χάρτη, όπως φυσικά και το Καστελλόριζο. Γιατί αυτό προϋποθέτουν τα όσα συμφώνησαν η Τουρκία με τη Λιβύη. Αυτή είναι η βάση και η λογική τους. Αντε τώρα να εμφανιστεί κανείς ξανά στην Ελλάδα και να ξαναπεί ότι θέλει τη συνεκμετάλλευση. Χρωστάμε στον μεγαλομανή τούρκο δικτάτορα ότι τελειώσαμε επιτέλους με όλα αυτά στο εσωτερικό – και δεν είναι λίγο με τέτοια ορμή που είχαν οι υποστηρικτές αυτών των αδιανόητων απόψεων.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ