Εντάξει, η Δόμνα Μιχαηλίδου στην προσπάθειά της να κάνει ένα ποστάρισμα που να τη διαφοροποιεί από τους υπόλοιπους κατέληξε σε ένα – για να το πω κομψά – νοητικό άλμα. Να την κριτικάρουμε για αυτό. Οχι όμως α λα Θάνος Πλεύρης. Οχι επικαλούμενοι το πρώτο διάγγελμα του δικτάτορα Μεταξά. Να τα προσέξετε εκεί στη ΝΔ τέτοια στελέχη. Πετάνε τις πάσες στον ΣΥΡΙΖΑ απλόχερα.
Μέλλον
Είναι, είπε η Ρένα Δούρου, κρίσιμο το επερχόμενο συνέδριο του κόμματός της. «Γιατί η περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ δεν αφορά μια χώρα. Αφορά το μέλλον της ευρωπαϊκής Αριστεράς». Θα αγνοήσω τον μεγαλοϊδεατισμό και θα της επισημάνω απλά πως ακόμη κι όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν η Πρώτη Φορά Αριστερά, στην υπόλοιπη Ευρώπη κανένα εκλογικό σώμα δεν ακολούθησε το ελληνικό παράδειγμα. Κάποιος λόγος θα υπήρχε.
ΚΚΕ
«Δεν θέλω το ΠΑΣΟΚ να μεταβληθεί σε ΚΚΕ του Κέντρου». Τάδε έφη Νίκος Ανδρουλάκης. Μεταξύ μας, είναι μάλλον το τελευταίο για το οποίο πρέπει να ανησυχούν οι πράσινοι. Με τόσους μικρούς αρχηγισμούς που έχουν έρθει στον αφρό από το 2015 κι έπειτα στο ΠΑΣΟΚ, το μοναδικό πράγμα που δεν κινδυνεύει να πάθει το κόμμα είναι να γίνει σαν τον Περισσό. Στο ΚΚΕ οι αντίθετες απόψεις, άλλωστε, σκοτώνονται όσο είναι μικρές ακόμη.
Ερώτημα
«Το ερώτημα» κατά τον Κώστα Γαβρόγλου «είναι εάν με μικρά πηδηματάκια η ιδεολογία του Νεοφιλελευθερισμού ολισθαίνει σε μία ιδεολογία της Ακροδεξιάς». Νόμιζα ότι το έχουν λύσει αυτό οι συριζαίοι. Αν δεν με απατά η μνήμη μου η ΝΔ ήταν στην προεκλογική τους ανάλυση Νεοφιλελεύθερη Ακροδεξιά. Τώρα τι έγινε και δεν εμφανίζονται τόσο βέβαιοι για το ιδεολογικό υβρίδιο που εκείνοι ανακάλυψαν αλλά κανένας ακαδημαϊκός δεν έχει ακούσει ποτέ του;
