Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
Την προηγούμενη τετραετία, η ΝΔ και η πληθώρα των στρατευμένων στην υπηρεσία της ιδιωτικών ΜΜΕ βάλθηκαν να πείσουν τους πολίτες ότι στα βόρεια σύνορα της χώρας μας, εκτός από τους... αιμοδιψείς «Σκοπιανούς», κατοικούν και οι Βενεζουελανοί. Δεν εξηγείται αλλιώς ο καημός τους για τα τεκταινόμενα εκεί και το πάθος του πολιτικού και δημοσιογραφικού τους προσωπικού να συνδέσει την κυβέρνηση Μαδούρο με την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Η Βενεζουέλα μπορεί να ξεχάστηκε ως διά μαγείας αμέσως μετά τη διπλή νίκη της ΝΔ στις ευρωεκλογές και τις εθνικές εκλογές. Δεν είναι πια «πιασάρικο» το θέμα, τώρα ειδικά που το Βερολίνο αποκαθιστά διπλωματικές σχέσεις με τη νόμιμη κυβέρνηση του Καράκας, κι ας έσπευσε ο κ. Δένδιας να αναγνωρίσει τον αυτοανακηρυχθέντα «πρόεδρο» Γκουαϊντό. Αντιθέτως, τις πρώτες μέρες της κυβέρνησης Μητσοτάκη αποδεικνύεται τελικά ότι η χώρα μας δεν... γειτνιάζει με τη Βενεζουέλα του Μαδούρο, αλλά με τη Βραζιλία του Μπολσονάρο.
Γιατί αυτό ακριβώς το μοντέλο διακυβέρνησης επιχειρεί να εδραιώσει, και μάλιστα με πολύ βεβιασμένες κινήσεις, ο νέος Πρωθυπουργός: υπερσυγκεντρώνει εξουσίες στο πρόσωπό του, με κορυφαία παραδείγματα την απευθείας λογοδοσία της ΕΥΠ, της ΕΡΤ, του ΑΠΕ και της Γενικής Γραμματείας Ενημέρωσης στο πρόσωπό του. Εγκαθιδρύει ένα απόλυτα συγκεντρωτικό μοντέλο διακυβέρνησης με πλήρη έλεγχο από την υδροκέφαλη υπό σύσταση «Προεδρία της Κυβέρνησης». Μέχρι και τον επικεφαλής της νέας «Αρχής Διαφάνειας» θα διορίζει απευθείας με προσωπική του απόφαση. Υπουργοποίησε στελέχη μεγάλων εταιρειών, με αποκορύφωμα τον διορισμό υφυπουργού «με υποσχετική» από τη Lamda Development, που θα διαχειριστεί ως κυβερνητικός πλέον την ίδια επένδυση για την οποία διαπραγματευόταν ως εκπρόσωπος του επενδυτή!
Το κυριότερο όμως είναι αυτό: ο κ. Μητσοτάκης κάνει πράξη το «δόγμα Βορίδη» για τη δημιουργία ενός εκδικητικού θεσμικού πλέγματος που θα «αποτρέψει» την επάνοδο της Αριστεράς σε θέση διακυβέρνησης στο μέλλον. Οπως φάνηκε και από το πρώτο κυβερνητικό φιάσκο με τη ρεβανσιστική, πολιτική δίωξη Πολάκη αλλά και τη μονομανία της ΝΔ με το δόγμα «τάξη και ασφάλεια», η κυβέρνηση σκοπεύει να αντιγράψει κατά γράμμα τη συνταγή των Μπολσονάρο - Μάκρι, οι οποίοι αφενός επιχείρησαν να αποκλείσουν τους ηγέτες της ευρύτερης Αριστεράς στις χώρες τους από την πολιτική διαδικασία με θεσμικά και δικαστικά πραξικοπήματα, αφετέρου εδραίωσαν την κρατική καταστολή ως μέσο επιβολής πολιτικής.
Οι εγχώριοι κυβερνώντες γνωρίζουν καλά από την περίοδο των Σαμαρά - Βενιζέλου ότι η εφαρμογή ακραίων νεοφιλελεύθερων πολιτικών (που άλλωστε γύρισαν πρόσφατα την Αργεντινή στη... στοργική αγκαλιά του ΔΝΤ) μπορεί να γίνει πράξη μόνο σε περιβάλλον ακραίου αυταρχισμού.
Τα πρώτα δείγματα γραφής της δεξιάς κυβέρνησης γκρέμισαν εντός ολίγων ημερών την υπόσχεση περί «κυβέρνησης όλων των Ελλήνων»: εκφράσεις μίσους και απέχθειας για τους φτωχούς και τους κοινωνικά αποκλεισμένους, νομοθετικά δωράκια στους λίγους κι εκλεκτούς, δρομολόγηση της διάλυσης των ΣΔΟΕ - ΣΕΠΕ, υποσχέσεις για αστυνομοκρατία, συρρίκνωση της δημοκρατίας στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, δεσμεύσεις για κατάργηση της απλής αναλογικής και ο κατάλογος μακραίνει κάθε μέρα.
Το ερώτημα είναι ποια θα είναι τα αντανακλαστικά της κοινωνικής πλειοψηφίας την επόμενη περίοδο κι αν θα μπορέσει να υπερβεί τη διάλυση και την απαξίωση των συλλογικών φορέων έκφρασής της. Τέτοιου είδους ερωτήματα πρέπει να απασχολήσουν κι εμάς στον ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία, αν θέλουμε να είμαστε παρόντες στα επόμενα «ραντεβού με την Ιστορία».
Ο Γιάννης Μπουρνούς είναι βουλευτής Λέσβου του ΣΥΡΙΖΑ
