Εγινε από την πρώτη στιγμή απολύτως διακριτός ο τρόπος που αντιλαμβάνεται ο νέος Πρωθυπουργός τη διακυβέρνηση της χώρας σε σχέση με τον προκάτοχό του. Μια μάλλον χαλαρή αντίληψη για τις κυβερνητικές ευθύνες μοιάζει να δίνει τη θέση της σε ένα απαιτητικό σχέδιο για την αποδοτικότητα της νέας κυβέρνησης. Η επιείκεια απέναντι σε φίλους δείχνει να αντικαθίσταται από μια κάποια αυστηρότητα απέναντι σε συνεργάτες. Δεν φαίνεται να είναι οι φιλικοί δεσμοί που ορίζουν τις επιλογές των προσώπων, αλλά η αξιολόγησή τους.

Είναι σαφές από αυτό το διαφορετικό υπόδειγμα πως ο νέος Πρωθυπουργός έχει θέσει ψηλά τον πήχη. Η κυβέρνησή του αποτελεί ένα στοίχημα για τον ίδιο, το οποίο θα καταβάλει κάθε προσπάθεια για να κερδίσει. Η φιλοδοξία του, μπορεί να συμπεράνει κανείς, δεν εξαντλείται στον εκλογικό κύκλο της τετραετίας, αλλά πηγαίνει πέρα από αυτόν.

Οι προσωπικές φιλοδοξίες κάθε πρωθυπουργού όμως αφορούν εκ των πραγμάτων ολόκληρη τη χώρα. Το προσωπικό στοίχημα είναι ένα στοίχημα και για το ευρύτερο σύνολο. Μια κυβέρνηση δεν λειτουργεί σε κενό, το έργο της παράγει απτά αποτελέσματα, επηρεάζει ζωές, καθορίζει επιλογές. Η επιτυχία και η αποτυχία δεν είναι υπόθεση του ενός, αλλά όλων.

Κάτω από αυτό το πρίσμα οφείλει να ελπίσει κανείς στην επίτευξη του μέγιστου δυνατού αποτελέσματος. Η χώρα σε αυτή τη φάση έχει απόλυτη ανάγκη μια κυβέρνηση που θα πολιτευτεί με μετριοπάθεια, ενωτικό πνεύμα, αλλά και μεταρρυθμιστική ορμή. Το στοίχημα είναι όντως μεγάλο.