Σε σχέση με το μέγεθος που έχει η οικονομία της χώρας μας, η ΔΕΗ είναι ένας επιχειρηματικός κολοσσός. Και όπως συμβαίνει με όλους τους κολοσσούς του είδους, εάν αυτός καταρρεύσει, θα συμπαρασύρει ολόκληρη την οικονομία. Είναι επομένως ηλίου φαεινότερο πως πρέπει να αποφευχθεί πάση θυσία μια τέτοια κατάρρευση. Πως θα πρέπει να γίνει ό,τι είναι απαραίτητο για να συνεχίσει ο κολοσσός αυτός να στέκεται στα πήλινα πόδια του.

Το γεγονός ότι η κατάσταση είναι εξαιρετικά κρίσιμη αποτυπώνεται σε έναν αριθμό. Η ΔΕΗ χρειάζεται επειγόντως κεφάλαια ύψους 2 δισεκατομμυρίων ευρώ για να διασωθεί. Από πού θα αντλήσει αυτό το τεράστιο ποσό για να εξασφαλιστεί η βιωσιμότητα της επιχείρησης; Η απερχόμενη κυβέρνηση δεν φαίνεται να έχει την απάντηση, προτιμά να κληροδοτήσει το πρόβλημα στην επόμενη. Εχει όμως τεράστιες ευθύνες και θα πρέπει να τις αναλάβει. Είναι η μυωπική της πολιτική που μετέτρεψε τη ΔΕΗ των έστω και ισχνών κερδών σε μια ζημιογόνο επιχείρηση που είναι αντιμέτωπη με το φάντασμα της χρεοκοπίας. Είναι οι κοντόφθαλμες επιλογές που υποχρέωσαν τη ΔΕΗ σε μια παρακμή η οποία μπορεί να αποδειχθεί μοιραία.

Ολα αυτά αφορούν όμως το παρελθόν – ένα παρελθόν από το οποίο δεν λείπουν η κακή διαχείριση και οι κακές συνδικαλιστικές πρακτικές. Η ΔΕΗ ωστόσο πρέπει να έχει μέλλον. Αλλά για να έχει μέλλον θα πρέπει η επόμενη κυβέρνηση να έχει ήδη έτοιμο το σχέδιο σωτηρίας της μεγαλύτερης επιχείρησης της χώρας. Κανένας υπουργός δεν θα μπορεί να ισχυριστεί πως δεν ήξερε. Γιατί ο κολοσσός τρίζει. Και το τρίξιμο ενός κολοσσού ισοδυναμεί με πάταγο.