Μάχη αναχωμάτων

Το υπερτόνιζε σε τηλεοπτικό «παράθυρο» δημοσκόπος μια δεκαετία νωρίτερα, μπροστά στην εικόνα καθίζησης που κατέγραφε τότε η κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή: «Ο απογοητευμένος ψηφοφόρος σου ή θα φτάσει στην κάλπη δίνοντας σε άλλον την ευκαιρία ή την Κυριακή των εκλογών θα μείνει σπίτι του, εάν δεν προτιμήσει μια βόλτα στην παραλία…». Πρόκειται, προφανώς, για εκτίμηση παντός καιρού – ο ίδιος δημοσκόπος θα μπορούσε να κάνει το ίδιο σχόλιο και για τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ το 2012, όπως θα μπορούσε από την ίδια οπτική γωνία να δει τα πράγματα και σήμερα. Περισσότερο ενδιαφέρον, ωστόσο, έχει το συμπέρασμα που ακολούθησε, διαχωρίζοντας σαφώς όσους φθάνουν στην κάλπη και επιλέγουν – αρκετοί για πρώτη φορά – ένα άλλο κόμμα, από εκείνους που επιλέγουν να εκτονώσουν τον θυμό τους στον καναπέ ή στις αμμουδιές. Οι πρώτοι είναι πλέον μια δύσκολη περίπτωση για κάθε κόμμα που τους έχασε, αφού θα πρέπει να επαναπατρισθούν, ενώ ήδη έχουν κάνει μια νέα επιλογή που νιώθουν την προσωπική ανάγκη να υπερασπιστούν. Είναι μια περίπτωση ψηφοφόρων που μπορεί να λειτουργήσουν και ως κομματικοί «γενίτσαροι», στηρίζοντας με σθένος την απόφασή τους. Οι δεύτεροι, εφόσον τους πείσεις αυτή τη φορά να εμφανιστούν στα εκλογικά τμήματα, είναι πιθανότερο να κινηθούν ως «άσωτοι υιοί», επιστρέφοντας στην παλιά κομματική στέγη. Για τον ίδιο δημοσκόπο, από αυτές τις δύο κατηγορίες ψηφοφόρων μπορεί στις επικείμενες εκλογές να κριθεί και το παιχνίδι της Κεντροαριστεράς.