Ενα άλλο που υποχρεούται να λάβει υπ’ όψιν του ο δημοσιογράφος πριν παραδώσει το γραπτό του, είναι, τι ώρα ακριβώς ανοίγει ο αναγνώστης την εφημερίδα του. Τι να του πει που να μην το ξέρει ήδη. Μυρίζω τα νύχια μου και συνεχίζω, ελπίζοντας ότι εν τω μεταξύ έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία της πέψης. Δεν κατάπιαμε δα και λίγα τις προηγούμενες μέρες, με κερασάκι στην τούρτα την δήλωση Καραμανλή. Τρίτη μέρα σήμερα που προσπαθώ να  αποκωδικοποιήσω το σχετικό, ούτε ο δίσκος της Φαιστού να ήτανε. Λένε ότι ο δίσκος είναι ένα σύντομο ιερό κείμενο και κοντός ψαλμός αλληλούια. Τι προλέγει και τι υπαινίσσεται ο πρώην πρωθυπουργός με αυτό το τόσο κακογραμμένο κείμενο; Και πρώτα απ’ όλα, γιατί να μας απευθυνθεί γραπτά, τόσα χρόνια άφαντος; Δικαιούμαι νομίζω να το πάρω προσωπικά, δεν πα’ να με πείτε παρεξηγιάρα. Αν όμως ο Καραμανλής ήθελε πράγματι να αναθερμάνει τη σχέση του με τους πολίτες, σίγουρα θα διάλεγε κάτι πιο άμεσο, σαν κι αυτά που μας είχε συνηθίσει τότε που ανεπιγνώστως αβγάτιζε το δημόσιο χρέος, για να το φτάσει στο μη παρέκει, να το πάρει μετά ο ΓΑΠ, να το πετάξει στην εξέδρα, να το πιάσουν το ΔΝΤ και η ΕΕ, να το κοντρολάρουν με το στήθος Σαμαροβενιζέλοι και Παπαδήμος, να ρίξουν καπνογόνα και χαρτιά υγείας στον αγωνιστικό χώρο οι Αγαναχτισμένοι κι έτσι να πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ το ματσάκι στα χαρτιά.

Αν ο άνθρωπος αυτός είχε επίγνωση, θα είχε χρησιμοποιήσει αυτό το διάστημα για να ενδοσκοπηθεί, να δώσει περιθώρια στη ζύμωση να ολοκληρωθεί, να φουσκώσει το ζυμάρι και να μας παρουσιαστεί μια μέρα ωριμότερος ή και να μη μας παρουσιαστεί καθόλου. Δεν θα τον παρεξηγούσαμε. Η Δημοκρατία άλλωστε έχει πάντα μια θέση φυλαγμένη για τους διακεκριμένους απόμαχους του δημόσιου βίου. Δεν ξέρω αν κι η Νέα Δημοκρατία διαθέτει ανάλογο χώρο στα ιδιαίτερά της. Γιατί όσο αγαπητός κι αν είναι ο μουσαφίρης, άπαξ και σου κατσικωθεί στη μέση στο σαλόνι, όπως και να το κάνεις είναι πρόβλημα.