Η μεγαλύτερη ζημιά που έχουμε κάνει εμείς οι αθλητικογράφοι είναι ότι χρησιμοποιούμε τόσο πολύ τη λέξη «θρίαμβος», ώστε αυτή έχει χάσει τη βαρύτητα της σημασίας της. Χαρακτηρίζουμε «θρίαμβο» οποιαδήποτε νίκη συνήθως μας εκπλήσσει, με αποτέλεσμα να υπάρχουν τόσο πολλοί θρίαμβοι στα σπορ, ώστε ο όρος να έχει χάσει πραγματικά το νόημά του. Θρίαμβος δεν είναι ούτε μια απρόσμενη νίκη, ούτε μια νίκη με μεγάλο σκορ, ούτε μια νίκη κόντρα στο προγνωστικό. Θρίαμβος είναι ένα πολύ μεγάλο επίτευγμα – κάτι μπροστά στο οποίο μπορείς να μείνεις σιωπηλός και να ευχαριστήσεις τον Θεό, που σου έδωσε την ευκαιρία να το παρακολουθήσεις. Θρίαμβος, απόλυτος, μοναδικός και δίκαιος, είναι το επίτευγμα του εικοσάχρονου Στέφανου Τσιτσιπά να αποκλείσει στο Australian Open τον Ρότζερ Φέντερερ, έναν θρύλο του αθλήματος, κερδίζοντάς τον με 3-1 κι αφού έχασε το πρώτο σετ. Το κατάφερε χωρίς να χάσει ποτέ το σερβίς του και κερδίζοντας τα δύο από τα τρία σετ στο τάι μπρέικ. Δεν εκμεταλλεύτηκε μια κακή μέρα του Ελβετού, αλλά τον λύγισε μπροστά μάλιστα σε ένα κοινό που δεν ήταν ούτε στιγμή μαζί του.

Διάδοχος

Ο Τσιτσιπάς έπαιξε κόντρα στον Ελβετό, όχι απλώς το καλύτερο τένις της καριέρας του, αλλά το καλύτερο τένις που έχει παίξει κανείς με αντίπαλο τον Φέντερερ τα τελευταία χρόνια. Ο έλληνας παίκτης κέρδισε τον Φέντερερ με τα δικά του όπλα, δείχνοντάς του ότι ο ενθουσιασμός της νιότης του, αλλά και η τρομερή του ποιότητα, τον καθιστούν και διάδοχό του. Δεν το λέω εγώ αυτό: το είπε στο τέλος του αγώνα ο ενθουσιασμένος με τον έλληνα πρωταθλητή σχολιαστής σήμερα Τζον ΜάκΕνρο που παίρνει τις συνεντεύξεις από τους αθλητές για τα τηλεοπτικά δίκτυα: «Κύριοι, σήμερα παρακολουθήσαμε μια πραγματική αλλαγή φρουράς» είπε κλείνοντας. Λίγο αργότερα, στο σχόλιο που έκανε στο ESPN υποστήριξε ότι ο Τσιτσιπάς παίζει πλέον το είδος του τένις που παίζει ο Ελβετός όλα αυτά τα χρόνια, αλλά «το υποστηρίζει με περισσότερη ενέργεια και αποτελεσματικότητα γιατί είναι μικρότερος». Ο ΜάκΕνρο εντυπωσιάστηκε και από την ψυχραιμία του Τσιτσιπά, που δεν έχασε ποτέ το σερβίς του, ακυρώνοντας δώδεκα μπρέικ πόιντ του Ελβετού, αλλά και από την ευκολία με την οποία διαχειρίστηκε το εις βάρος του 0-1: «Επαιζε σαν να μην έχασε ποτέ του το πρώτο σετ» είπε ο Αμερικανός.

Ελβετός

Ακόμα μεγαλύτερο παράσημο για τον έλληνα παίκτη αποτελούν τα λόγια του ίδιου του Φέντερερ στη συνέντευξη Τύπου μετά το ματς. «Εχασα από έναν καλύτερο παίκτη, που έπαιζε καλύτερα σήμερα. Εμεινε πάντα συγκεντρωμένος στο ματς, εκμεταλλεύτηκε τις ευκαιρίες κάποια στιγμή, έμεινε ήρεμος. Αυτό δεν είναι πάντα εύκολο, ειδικά για τους μικρότερους σε ηλικία τενίστες. Μπράβο του που το κατάφερε», είπε αρχικά και συνέχισε: «Εχει κάνει καλή δουλειά εδώ και ενάμιση χρόνο. Και πριν από αυτό, σίγουρα. Ομως, το να νικάς τον Τζόκοβιτς στο Τορόντο, αλλά και τους Ζβέρεφ, Αντερσον μέσα στη σεζόν και σήμερα εμένα εδώ, είναι απόδειξη ότι είσαι έτοιμος να πας στο επόμενο επίπεδο: αυτό χρειάζεται. Είναι πολύ ωραίο για αυτόν. Σίγουρα τον βλέπω να μένει ψηλά για πολύ καιρό. Ηταν μια εξαιρετική βραδιά για αυτόν» τόνισε. Μάλιστα, όχι μόνο αναγνώρισε την υπεροχή του αντιπάλου του αλλά απάντησε και σε όσους τον ρώτησαν αν διακρίνει ομοιότητες στο παιχνίδι του Τσιτσιπά με το δικό του. «Χρησιμοποιεί όπως εγώ το ένα του χέρι για το backhand, ενώ κι εγώ είχα παλιότερα μακριά μαλλιά» είπε γελώντας και στη συνέχεια πρόσθεσε ότι παίζει περισσότερο επιθετικά από τους παίκτες της τωρινής εποχής, και αυτό τον κάνει να μοιάζει περισσότερο σε αυτόν, παρά με τον Ράφα Ναδάλ π.χ.

Σκυτάλη

Η ιστορία θα δείξει αν στη Μελβούρνη στις 20 Ιανουαρίου του 2019, ημέρα Κυριακή, είχαμε ένα είδος ιστορικής διαδοχής, αν δηλαδή ο Φέντερερ παρέδωσε τη σκυτάλη του επιθετικού τένις στον έλληνα πρωταθλητή, όπως ο ΜάκΕνρο ισχυρίζεται. Για την ώρα ας χαρούμε αυτόν τον χωρίς προηγούμενο στην αθλητική ιστορία της Ελλάδας θρίαμβο ενός παιδιού που αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια του αθλητισμού μας. Κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει πώς στην Ελλάδα έχουμε ένα παλικάρι που εντός ολίγου θα βρίσκεται στη δεκάδα των καλύτερων του κόσμου σε ένα σπορ στο οποίο η δυνατότητα παραγωγής αθλητών τέτοιας ποιότητας είναι ανύπαρκτη, ειδικά στο τένις που δεν έχουμε και μεγάλη παράδοση. Σπουδαία πράγματα έκαναν στον καιρό τους και η Αγγελική Κανελλόπουλου και η Λένα Δανιηλίδου και τώρα η μαχητική Μαρία Σάκκαρη. Αλλά αυτά που κάνει ο Τσιτσιπάς κανείς έλληνας αθλητής του τένις δεν μπορούσε να τα φανταστεί ποτέ του…

Λάθη

Ο θρίαμβος του έλληνα τενίστα έβαλε σε δεύτερη μοίρα οτιδήποτε έγινε το Σαββατοκύριακο στην Ελλάδα. Αλλωστε δεν είχαμε και τίποτα το σημαντικό: τα παιχνίδια του πρωταθλήματος ποδοσφαίρου π.χ., που συνήθως τραβάνε το ενδιαφέρον μας, ήταν αυτή τη φορά τα περισσότερα φτωχά σε θέαμα και το μόνο πραγματικά αξιοσημείωτο είναι ότι η ΑΕΚ, μετά τον ΠΑΣ, διέλυσε σε ένα ημίχρονο και τον Αστέρα Τρίπολης δείχνοντας ότι βρήκε τη φόρμα της. Κατά τα άλλα οι εμπνεύσεις του Κώστα Φορτούνη, που γοήτευσε στο ματς του ΠΑΣ με τον Ολυμπιακό στον βούρκο που λέγεται γήπεδο των Ιωαννίνων, δεν μπορούν να ομορφύνουν και μια ολόκληρη αγωνιστική στην οποία το ποδόσφαιρο κακοποιήθηκε. Αυτή τη φορά, παρακολουθήσαμε κάποια ματς αληθινά θλιβερά, που έγιναν σε αγωνιστικούς χώρους που δημιουργούν την υποψία πως διάφορες ομάδες φροντίζουν επίτηδες να έχουν το κακό τους χάλι για να μην παίζεται ποδόσφαιρο. Ο ελάχιστος κόσμος που πλήρωσε εισιτήριο και τα παρακολούθησε είδε κυρίως λάθη τερματοφυλάκων σχεδόν ανεξήγητα. Οσο για τους διαιτητές και τα κατορθώματά τους καλύτερα να μη συζητάμε.

Τίποτα

Οι ελληνικές ΠΑΕ δεν έχουν διδαχθεί απολύτως τίποτα. Με την τηλεόραση να δείχνει κάθε Σαββατοκύριακο του κόσμου τα παιχνίδια, σιγά σιγά το ελληνικό πρωτάθλημα δεν χάνει μόνο ανθρώπους διατεθειμένους να πληρώσουν εισιτήριο για να δουν τα παιχνίδια του, αλλά και τηλεθεατές. Το Σάββατο, στη Ριζούπολη, αγωνιζόταν ο  Απόλλωνας με τον Λεβαδειακό και την ίδια στιγμή είχαμε και το ματς της Λίβερπουλ με την Κρίσταλ Πάλας. Το ένα ήταν ένα μαρτύριο, το άλλο ένα υπερθέαμα – και τα δυο ήταν τηλεοπτικά προϊόντα. Αν τα τηλεοπτικά δικαιώματα των αγώνων της Λίβερπουλ δεν τα αγοράζει η βρετανική κυβέρνηση, ενώ εδώ για τα μισά ματς του πρωταθλήματος πληρώνει η ΕΡΤ, κάποιος λόγος θα υπάρχει. Πέντε λεπτά να παρακολουθούσες το ένα και το άλλο ματς τον καταλάβαινες…