Οι ευκαιρίες φαίνονται μεγαλύτερες όταν φεύγουν παρά όταν έρχονται. Και στον ελληνικό αθλητισμό ήρθαν πολλές αλλά δεν τις είδαμε. Με τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων και τα στάδια που μεταμορφώθηκαν σε λευκούς ελέφαντες, με την κατάκτηση του Euro 2004 και τον Αρμαγεδδώνα που ακολούθησε, τα ταλέντα που καίγονται πριν ανθήσουν.

Τούτη την περίοδο μια ιστορική ευκαιρία έρχεται δειλά δειλά στο κατώφλι ενός αθλήματος που κρύβει μια τεράστια δυναμική και μπορεί να εξελιχθεί σε εθνικό σπορ. Πρόκειται για το τένις που για άγνωστο λόγο αγαπούν οι περισσότεροι Ελληνες αλλά ελάχιστοι ασχολούνται μαζί του.

Οταν ο Μπιορν Μποργκ έγινε επαγγελματίας το 1973 και άρχισε να σαρώνει στα κορτ με τη μακριά ξανθιά κόμη του να κυματίζει και το αγέλαστο πρόσωπό του να προκαλεί τρόμο στους αντιπάλους, το τένις κέρδιζε καθημερινά πόντους δημοτικότητας στη Σουηδία. Από αυτό τον σπόρο ξεφύτρωσαν αργότερα ο Εντμπεργκ, ο Βίλαντερ, ο Σόντερλινγκ.

Το ίδιο συνέβη στη Γερμανία όταν εμφανίστηκαν στη δεκαετία του 1980 η Στέφι Γκραφ και ο Μπόρις Μπέκερ. Από τους δρόμους που άνοιξαν διάβηκαν η Αντζελίκ Κέρμπερ, η Σαμπίνε Λισίτσκι, ο Τόμας Χάας και μόλις πρόσφατα ο Σάσα Ζβέρεφ.

Στην Ισπανία η Αράντσα Σάντσεθ Βικάριο, η Κοντσίτα Μαρτίνεθ, ο Σέρχι Μπρουγκέρα, ο Νταβίντ Φερέρ έκαναν μόδα το τένις.

Σήμερα το άθλημα είναι το δεύτερο δημοφιλέστερο στην Ισπανία μετά το ποδόσφαιρο. Η αιτία ακούει στο όνομα Ράφα Ναδάλ.

Στη χώρα μας έχουν ανθήσει τα τελευταία χρόνια δύο σπουδαία ταλέντα, ο Στέφανος Τσιτσιπάς και η Μαρία Σάκκαρη. Οσο θα μεγαλώνουν οι νίκες τους τόσο θα αυξάνονται τα παιδιά που θα κολλούν τις αφίσες τους στα δωμάτιά τους. Το τένις μπορεί να αναπτυχθεί στην Ελλάδα αν σπαρθούν γήπεδα όπου να μπορούν τα παιδιά να ασχοληθούν μαζί του. Οπως έκανε μετά το 1987 το μπάσκετ και γέμισε με γήπεδα τις αυλές των σχολείων. Ας μη δούμε μια ακόμα ευκαιρία να μεγαλώνει καθώς απομακρύνεται.