Για όσους δεν το είχαν ακόμα συνειδητοποιήσει, το κόστος τού να έχεις έναν αμερικανό πρόεδρο που απεχθάνεται τη γνώμη των ειδικών και που είναι παρορμητικός, ψεύτης, όχι ιδιαίτερα ευφυής, διαταραγμένος, αδαής, χωρίς περιέργεια, ανίκανος, αμετροεπής, διεφθαρμένος και κακός διαπραγματευτής έγινε αναντίρρητα σαφές τις τελευταίες ημέρες. Τρεις σημαντικές εξελίξεις από την περασμένη Τετάρτη έως το Σάββατο αναστάτωσαν ακόμα και κάποιους από τους ρεπουμπλικανούς προστάτες του Ντόναλντ Τραμπ.

Το πρωί της Τετάρτης 19 Δεκεμβρίου, ο Τραμπ ανακοίνωσε μέσω του twitter ότι το ISIS έχει ηττηθεί και οι ΗΠΑ θα αποσύρουν, ως εκ τούτου, τα στρατεύματά τους από τη Συρία. Η απόφαση έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία για τους πάντες εκτός από έναν μικρό αριθμό κυβερνητικών αξιωματούχων – ο καθένας από τους οποίους είχε προσπαθήσει να τον μεταπείσει. Τα ηγετικά μέλη του Κογκρέσου δεν είχαν ενημερωθεί, ούτε οι σύμμαχοι της Αμερικής, κάποιοι από τους οποίους έχουν στρατεύματα εξαρτώμενα από την παρουσία του αμερικανικού στρατού. Η αποχώρηση, που θα ξεκινήσει άμεσα, εκθέτει τους Κούρδους, τους οποίους οι ΗΠΑ προστάτευαν από την Τουρκία, και προκατέλαβε μία σχεδιασμένη κοινή επίθεση στο ISIS. Η αποχώρηση αφήνει τη Συρία στο έλεος του Μπασάρ αλ Ασαντ, της Ρωσίας και του Ιράν.

Επειτα ήρθε η είδηση πως ο Τραμπ είχε επίσης αποφασίσει – για ακόμα μια φορά μονομερώς – να αποσύρει τα μισά αμερικανικά στρατεύματα από το Αφγανιστάν, παρότι οι ΗΠΑ βρίσκονται εν μέσω διαπραγματεύσεων με τους Ταλιμπάν. Την Πέμπτη, ο αμερικανός υπουργός Αμυνας Τζιμ Μάτις, ο οποίος θεωρούνταν ευρέως ως η μόνη ελπίδα αναχαίτισης των πλέον επικίνδυνων παρορμήσεων του Τραμπ, αιφνιδίασε σχεδόν τους πάντες υποβάλλοντας την παραίτησή του. Με την επιστολή παραίτησής του κατέστησε σαφές πως δεν αντιτίθεται μόνο στο συριακό λάθος, αλλά σε ένα μοτίβο συμπεριφοράς: τον τρόπο με τον οποίο συγχέει ο Τραμπ συμμάχους και αντιπάλους∙ το πόσο πρόθυμος είναι να εγκαταλείψει φίλους, όπως οι Κούρδοι∙ και το πώς μεταχειρίζεται σαν σκουπίδια πολύτιμες συμμαχίες, όπως το ΝΑΤΟ.

Επειτα, τα μεσάνυχτα της Παρασκευής, ένα μεγάλο κομμάτι της ομοσπονδιακής κυβέρνησης ανέστειλε τη λειτουργία του, διότι ο Τραμπ έψαχνε για καβγά λόγω της άρνησης του Κογκρέσου (παρότι ελέγχεται από τους Ρεπουμπλικανούς) να δαπανήσει δισεκατομμύρια δολάρια προκειμένου να χρηματοδοτήσει την προεκλογική του υπόσχεση να ορθώσει ένα τείχος κατά μήκος των αμερικανικών συνόρων με το Μεξικό. Λίγο πριν από τα Χριστούγεννα, λοιπόν, εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση – πραγματικοί άνθρωποι σε ολόκληρη τη χώρα που έχουν λογαριασμούς να πληρώσουν – είτε τέθηκαν σε αναγκαστική άδεια είτε αναγκάστηκαν να εργασθούν χωρίς να γνωρίζουν πότε θα πληρωθούν. Και ο Τραμπ είναι τώρα όμηρος στον Λευκό Οίκο, διότι ακόμα και αυτός καταλαβαίνει πως θα ήταν άσχημο να τον δουν να παίζει γκολφ και να κουτσοπίνει παρέα με τους πλούσιους φίλους του στο κτήμα του στο Παλμ Μπιτς.

Ενώ ο Τραμπ όμως πρέπει να βρει πώς να κατεβεί από το τείχος που φαντασιώνεται, μέχρι στιγμής έχει πολλαπλασιάσει τη μικροπρέπειά του, απομακρύνοντας τον Μάτις δύο μήνες νωρίτερα από το προγραμματισμένο και τουιτάροντας προσβολές για πολιτικούς που έχουν επικρίνει τις πρόσφατες γκάφες του. Η διάθεσή του φέρεται να είναι χειρότερη από ποτέ, και η περίοδος των διακοπών έχει εμποτιστεί με μία αυξημένη αίσθηση κινδύνου που πηγάζει από τον Λευκό Οίκο.

Η Ελίζαμπεθ Ντριου είναι αμερικανίδα δημοσιογράφος και συγγραφέας