Σκότωσαν τα Χριστούγεννα, και αυτό δεν είναι λυρισμός για τις ανάγκες μιας εβδομαδιαίας στήλης. Το Στρασβούργο είναι όντως η πρωτεύουσα των Χριστουγέννων. Τα γιορτάζει όλο το χρόνο με τα μαγαζάκια συνεχώς ανοιχτά να πουλάνε πανέμορφα στολίδια για το δέντρο. Από εκεί αγόρασα κι εγώ, Μάη μήνα, τα πιο όμορφα στολίδια για το δικό μου, μινιατούρες αγγέλων από κολλαρισμένη δαντέλα. Την Κυριακή τα κρέμασα, την Τρίτη ακούστηκαν οι ντουφεκιές σε μια ανήλιαγη σούδα, στην ρυ ντεζ ορφέβρ, ελληνιστί την οδό των χρυσοχόων. Κάθε δρόμος και συντεχνία. Σ’ αυτόν τον δρόμο κατέλυσα όσες φορές επήγα. Ξέρω να σας πω τα πάντα για το απέναντι τυράδικο και για την μπιζουτερί, που είδαν το μακελειό. Αν ήμουν μόνιμη κάτοικος, πολύ πιθανόν να ήξερα τους ανθρώπους που τους πήρε ο χάρος γιατί το Στρασβούργο είναι πόλη μικρή και γνωρίζονται καλά μεταξύ τους. Κάθε νέα άφιξη γίνεται αμέσως αντιληπτή από τις αρχές. Με κάτι τέτοια με παραμύθιαζαν οι φίλοι μου μετά το Μπατακλάν για να κατευνάσουν τη φοβία μου, τότε που απέκλεια κάθε μέρα κι έναν προορισμό από τα μελλοντικά λιγοστά μου ταξίδια. Σαν παράγοντα ασφαλείας, πρόσθεταν και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και πράγματι, ένα μεσημέρι σήκωσα το κινητό μου να φωτογραφίσω τον Μανουέλ Βαλς τότε που ήταν πρωθυπουργός και τον Εμανουέλ Μακρόν τότε που ήταν ανερχόμενος, να βολτάρουν στα τραπεζάκια έξω της Κατεντράλ, χωρίς φρουρά και παρατρεχάμενους. Αφού αυτοί γιατί όχι κι εγώ, σκέφτηκα, κι έστριψα ανέμελη στη ρυ ντεζ ορφέβρ όπου ένας πιτσιρικάς όρμησε και μου άρπαξε το κινητό μέσα απ’ τα χέρια.

Δεν θα στήσουμε τον συλλογισμό μας πάνω σ’ ένα εντελώς τυχαίο περιστατικό, για τις ανάγκες μιας εβδομαδιαίας στήλης. Υπάρχουν κι άλλοι τρόποι να την εξυπηρετήσουμε. Ο επιστημονικός π.χ. και συγκεκριμένα «η δυναμική της ομάδας». Οταν σκάσει διαζύγιο στην παρέα, προειδοποιούν οι ψυχολόγοι, τότε ετοιμαστείτε και για τα επόμενα. Οταν πεταχτεί η τάπα που μαντρώνει τη βία, τότε ετοιμαστείτε και για τα παρελκόμενα. Το είχα σκεφτεί αλλά περίμενα η ζωή να με διαψεύσει.