Υπάρχουν δύο τρόποι να απαντήσεις σε έναν αδίστακτο λαϊκιστή, ο οποίος επιπλέον κατέχει και την εξουσία. Ο ένας είναι να διατηρήσεις τις αρχές σου, το χιούμορ σου και την ψυχραιμία σου. Σε μια συνάντηση που είχε προχθές στον Λευκό Οίκο με τους Δημοκρατικούς Νάνσι Πελόζι και Τσακ Σούμερ, ο πρόεδρος Τραμπ άρχισε να εκθειάζει το τείχος που θέλει να κατασκευάσει στα σύνορα με το Μεξικό. «Δεν υπάρχει ασφάλεια χωρίς το τείχος», είπε. «Αυτό δεν είναι αλήθεια», απάντησε ξερά η Πελόζι. «Η Washington Post θα σας απονείμει σήμερα τέσσερις Πινόκιο επειδή αναφέρεστε συνεχώς λανθασμένα στο πόσο κομμάτι του τείχους έχει κατασκευαστεί», συνέχισε ο Σούμερ.

Ο άλλος τρόπος είναι να προσπαθήσεις να ακολουθήσεις τον αντίπαλό σου. Να παρασυρθείς από το ύφος του και να επιχειρήσεις να απαντήσεις με το ίδιο νόμισμα. Και αν μεν αυτό το στυλ ταιριάζει με τον χαρακτήρα σου, και έχεις ισχυρά επιχειρήματα, έχει καλώς. Ο Αδωνις, ας πούμε, είναι στο στοιχείο του όταν τον προκαλούν οι συριζαίοι. Αν όμως είσαι φύσει μετριοπαθής, η τακτική αυτή δεν είναι επιτυχημένη. Ιδίως μάλιστα όταν καταφεύγεις στα ίδια λεκτικά σχήματα για τα οποία κατηγορούσες κάποτε την άλλη πλευρά.

Ο Αλέξης Τσίπρας είναι ένας μάστορας του λαϊκισμού και της αντιστροφής της πραγματικότητας. Μιλά για fake news όταν κάθε τόσο οι ευθυμογράφοι κάνουν με τις δηλώσεις του πάρτι. Χαρακτηρίζει τη Νέα Δημοκρατία ακροδεξιά όταν εκείνος κυβερνά με τον Καμμένο. Καταγγέλλει τους συνεργάτες των αντιπάλων του όταν εκείνος συναγελάζεται με τους Καρανίκες και τους Πετσίτηδες. Μπορεί να τον αντικρούσει λοιπόν κανείς με εκατό διαφορετικούς τρόπους. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιλέγει τον λιγότερο πειστικό.

Ο ισχυρισμός ότι ο πρωθυπουργός αντάλλαξε το Σκοπιανό με τη μη περικοπή των συντάξεων δεν είναι απλώς ατυχής. Είναι επικίνδυνος. Θυμίζει στην κοινή γνώμη τους τοξικούς χαρακτηρισμούς που εκτόξευαν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ πριν από τις εκλογές, από τους οποίους ο «γερμανοτσολιάς» ήταν ο πιο ήπιος. Ο Μητσοτάκης δεν κατηγόρησε ευθέως τον Τσίπρα ότι «πούλησε» τη Μακεδονία, όπως κάνει η Χρυσή Αυγή. Οταν όμως το Μαξίμου χρησιμοποιεί σκοπίμως αυτήν ακριβώς τη λέξη για να τον εγκαλέσει, η Πειραιώς δεν την αρνείται, δεν τη διαψεύδει. Απαντά, αντιθέτως, ότι «ο κόσμος το ‘χει τούμπανο κι αυτοί κρυφό καμάρι».

Κι εδώ κάνει το δεύτερο φάουλ. Ενα κόμμα που δηλώνει σύγχρονο, φιλευρωπαϊκό και φιλοδοξεί αύριο να κυβερνήσει δεν υιοθετεί άκριτα και ατεκμηρίωτα αυτά που «συζητούν οι πολίτες». Οσο χυδαίο είναι να χρησιμοποιεί ο Πρωθυπουργός από το βήμα της Βουλής μια παλιά ατάκα ενός συγγραφέα για να τον χλευάσει, άλλο τόσο εξωφρενικό είναι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης να εκτοξεύει μια βαρύτατη κατηγορία επικαλούμενος τον «κόσμο».

Γιατί αν το πρότυπο του Τσίπρα είναι ο Τραμπ, ο Μητσοτάκης θα έπρεπε να πλησιάζει περισσότερο την Πελόζι.