Η αποχώρηση της Βρετανίας από την ΕΕ καταρρέει. Το «σχέδιο Τσέκερς», στο οποίο έχει βασίσει η Τερίζα Μέι τη διαπραγματευτική στρατηγική της, πέθανε με το που γεννήθηκε. Εχει απορριφθεί όχι μόνο από την ΕΕ και το αντιπολιτευόμενο Εργατικό Κόμμα, αλλά και από αρκετούς συντηρητικούς βουλευτές ώστε να είναι βέβαιο πως δεν θα περνούσε από μία ψηφοφορία στο Κοινοβούλιο. Συνεπώς, η μοναδική εναλλακτική της κυβέρνησης Μέι ήταν η καθυστέρηση, με την ελπίδα κάτι να προκύψει στην πορεία. Παρότι όμως το σημερινό αδιέξοδο θα μπορούσε απλώς να σημαίνει πως η διαπραγματευτική στρατηγική της Μέι ήταν ελαττωματική, θα μπορούσε επίσης να σημαίνει πως η υποκείμενη λογική του Brexit είναι ασυνάρτητη.

Το Brexit βασίζεται στην πεποίθηση πως η εθνική κυριαρχία είναι η μοναδική ορθολογική βάση για τη διεθνή τάξη. Οι ακαδημαϊκοί θα αναφέρονταν σε αυτό ως «ρεαλισμό», που ορίζει ότι τα κράτη καθοδηγούνται από σαφώς καθορισμένα και εκπεφρασμένα συμφέροντα, τα οποία συγκρούονται αέναα σε παγκόσμιο επίπεδο. Μία δημοφιλής, μη ακαδημαϊκή απόδοση αυτού του δόγματος μπορεί να βρει κανείς στην τηλεοπτική σειρά «Game of Thrones», η οποία συνδυάζει σαιξπηρικά στοιχεία και φαντασία.

Παρουσιάζοντας έναν κόσμο προδοσίας και διαλυμένων συμμαχιών, το GOT λειτουργεί ως το τέλειο παραμύθι για τη σημερινή εποχή διεθνούς αβεβαιότητας. Και είναι εξαιρετικά δημοφιλές μεταξύ των υποστηρικτών του Brexit. Σύμφωνα με τον ρεαλισμό τύπου «Game of Thrones», η ΕΕ δεν έχει νόημα θεσμικά, διότι βασίζεται σε μία αδύνατη υπόθεση: την υπέρβαση του εθνικισμού και των κρατικών συμφερόντων.

Το πρόβλημα με αυτή την ερμηνεία είναι πως αγνοεί όλους τους τρόπους με τους οποίους ευρωπαϊκοί θεσμοί, ρυθμιστικές Αρχές και νομικά πλαίσια κρατούν τον οίκο όρθιο. Φυσικά, υπάρχουν πάντα κάποιοι άνθρωποι σε κάποιες χώρες που αντιπαθούν κάποιους κανόνες. Οι Ευρωπαίοι του Βορρά και του Νότου είχαν πολύ διαφορετικούς τρόπους οπτικής της οικονομικής κρίσης∙ Ανατολικοευρωπαίοι και Δυτικοευρωπαίοι έχουν πολύ διαφορετικές απόψεις για τους πρόσφυγες. Οι κύριοι πολιτικοί διχασμοί ωστόσο εντοπίζονται μέσα, όχι ανάμεσα, στις κοινωνίες και η προοπτική μιας εξόδου σχεδόν μετά βεβαιότητας θα τους ενέτεινε.

O Χάρολντ Τζέιμς είναι καθηγητής Ιστορίας και Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον