Πολλοί απόρησαν με τις δηλώσεις που έκανε ο Μίχαελ Σκίμπε μετά τα τέλος του ματς της Εθνικής μας με την Ουγγαρία την περασμένη Παρασκευή. Ο Γερμανός δήλωσε πολύ ευχαριστημένος, τόνισε ότι χρειάστηκε πολλή δουλειά για να φτάσει η Εθνική στη νίκη με αντίπαλο τους Ούγγρους και ότι ο Μήτρογλου δεν έβρισκε χώρους, μολονότι η ομάδα δούλεψε για αυτόν πολύ.

Απέξω

Είναι αλήθεια ότι πολλά από όσα βλέπουμε εμείς απέξω είναι τελείως διαφορετικά από αυτά που βλέπει ένας προπονητής από τον πάγκο, όμως αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν ο Γερμανός να έχει δει τελείως διαφορετικά πράγματα από όλους εμάς τους υπόλοιπους. Διότι όλοι εμείς οι υπόλοιποι είδαμε μια ομάδα που δεν δούλεψε καθόλου για τον σέντερ φορ της, πως ο Μήτρογλου την έσωσε σκοράροντας στη μία και μοναδική φορά που τροφοδοτήθηκε και πως αν κάτι έλειψε ήταν η δουλειά: η Εθνική δεν είχε καμία όρεξη να παίξει ποδόσφαιρο κι αυτό δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει.

Κύπρος

Η Εθνική μας έχει να κερδίσει αντίπαλο με δύο γκολ διαφορά από τον καιρό που κέρδισε στο Καραϊσκάκη την Κύπρο: έχουν περάσει δύο ολόκληρα χρόνια. Υστερα από εκείνο το ματς δεν έχει κερδίσει με δύο γκολ ούτε την Εσθονία στην Αθήνα! Στα προκριματικά του Μουντιάλ μασκάρεψε την παραγωγική της αδυναμία με δύο ισοπαλίες με τη Βοσνία (εντός έδρας ισοφάρισε στις καθυστερήσεις με τον Τζαβέλλα) και μία ισοπαλία στο Βέλγιο που παραμένει το καλύτερο αποτέλεσμα της ομάδας τον καιρό του Σκίμπε. Δεν κατάφερε να κερδίσει με δύο γκολ διαφορά ούτε την Κύπρο εκτός έδρας ούτε την Εσθονία στο Τάλιν – δεν μιλάμε για αντιπάλους όπως το Βέλγιο και η Κροατία, που είναι έτσι κι αλλιώς άλλου επιπέδου. Ο Σκίμπε είπε την Παρασκευή ότι ο όμιλος του UEFA Nations League στον οποίο βρίσκεται η Εθνική μας είναι ισορροπημένος. «Οι ομάδες του ομίλου είναι ισότιμες» είπε χαρακτηριστικά. Συγγνώμη, αλλά αν αυτό συμβαίνει είναι γιατί η δική μας ομάδα έχει κάνει μεγάλα βήματα προς τα πίσω.

Οκτάδα

Η Ουγγαρία δεν ήταν στο Μουντιάλ, η Φινλανδία και η Εσθονία ούτε που μπορούν να ονειρευτούν πρόκριση στα τελικά μεγάλης διοργάνωσης. Η Ελλάδα μέχρι το 2014 ήταν για μία δωδεκαετία παρούσα σχεδόν παντού. Για τρία ολόκληρα χρόνια ήταν στην πρώτη οκτάδα της παγκόσμιας κατάταξης της FIFA- πράγμα καθόλου τυχαίο. Ισως εκείνα της τα επιτεύγματα να ήταν υπερβολικά σε σχέση με το επίπεδο του πρωταθλήματός μας και του ποδοσφαίρου μας. Αλλά λίγα χρόνια αργότερα έχουμε φτάσει στο σημείο να θεωρούμε μια νίκη με 1-0 (απέναντι στον οποιοδήποτε αντίπαλο) συγκλονιστική επιτυχία. Ποιος θα το λεγε…

Αλλοθι

Ο Γερμανός έχει μόνο ένα άλλοθι: η ζημιά έγινε πριν από τη δική του άφιξη – το πρόβλημα το βρήκε. Ο,τι συμβαίνει τώρα στην Εθνική έχει τις ρίζες του στο καλοκαίρι του 2014. Μετά την επιστροφή της Εθνικής από τη Βραζιλία χρησιμοποιήθηκε η φυγή του Φερνάντο Σάντος για να ξεκινήσει εντός της Εθνικής ένας ακήρυχτος πόλεμος. Οι μεγάλες μας ομάδες μετέφεραν εντός της Εθνικής τούς ασταμάτητους ανταγωνισμούς τους. Ο Κλάουντιο Ρανιέρι χτυπήθηκε σκληρά – φρόντισε για αυτό και η στρατευμένη μας αθλητικογραφία. Οι ομάδες άρχισαν να χρησιμοποιούν τη δύναμή τους για να επηρεάζουν τις κλήσεις των παικτών και διάφορα απίθανα άρχισαν να συμβαίνουν. Βρίσκονταν στην Εθνική ξαφνικά παίκτες της ΑΕΚ που τότε έπαιζε στη Β’ Εθνική, αρκούσαν δύο εμφανίσεις τής προκοπής για να φτάνουν στην ομάδα παίκτες που εμφανώς δεν μπορούσαν να σηκώσουν την φανέλα της. Οι ομάδες που αντιμετώπιζαν τον Σάντος και τον Οτο Ρεχάγκελ με σεβασμό άρχισαν να γκρινιάζουν: ακόμα θυμάμαι τις φωνές του ΠΑΟΚ για να παίζει ο Κλάους Αθανασιάδης. Η αποτυχία της επιλογής του Ρανιέρι χρεώθηκε στην τότε διοίκηση της ΕΠΟ και η θέση της έγινε ακόμα πιο αδύναμη, αλλά στο μεταξύ είχε διαλυθεί ό,τι με κόπο είχε χτιστεί δώδεκα χρόνια. Το χειρότερο είναι ότι σιγά σιγά οι παίκτες έχασαν την όρεξη ν’ αγωνίζονται στην ομάδα – αυτό που ήταν το χαρακτηριστικό της ομάδας του Καραγκούνη και του Κατσουράνη άρχισε να εξαφανίζεται. Αντ’ αυτού άρχισαν οι γκρίνιες. Πρώτα για τα πριμ. Μετά για τα κοστούμια και τα παπούτσια που ο Ρανιέρι ήθελε οι παίκτες να φοράνε. Μετά για το ίδιο το παιχνίδι. Μετά για όλα. Οταν ήρθαν τα πρώτα στραβά αποτελέσματα η ομάδα πήγε ξαφνικά δεκαπέντε χρόνια πίσω – στον καιρό που στην Εθνική μπορούσε να βρεθεί ομοσπονδιακός ο κάθε έλληνας προπονητής, αν είχε τους κατάλληλους γνωστούς και φίλους. Οχι τυχαία όλοι έχουν αρχίσει καιρό τώρα να μιλάνε για τον Αγγελο Αναστασιάδη. Που μπορεί να είναι μια χαρά προπονητής, αλλά αν συζητούσαμε σοβαρά πριν από μερικά χρόνια ότι θα αντικαθιστούσε τον Σάντος ή τον Ρεχάγκελ, θα μας έπαιρναν όλοι για τρελούς.

Στήριξη

Μετά το αχαρακτήριστο ματς με την Ουγγαρία ο πρόεδρος της ΕΠΟ Βαγγέλης Γραμμένος είπε ότι δεν υπάρχει θέμα αντικατάστασης του Σκίμπε. Τη στήριξή του στον Γερμανό κανείς δεν την πήρε στα σοβαρά: την επόμενη κιόλας ένα πλήθος από δημοσιεύματα έκανε γνωστό ότι ο Σκιμπε ουσιαστικά παίζει το κεφάλι του στο ματς με τη Φινλανδία και ότι για να μην απολυθεί πρέπει να πάρει και την πρωτιά στον όμιλο. Μάλλον πρόκειται για δημοσιογραφικές υπερβολές, αλλά το ζήτημα είναι ότι όλα αυτά γίνονται πιστευτά από όλους – κυρίως από τους παίκτες. Παίκτες που να είναι έτοιμοι να τα δώσουν όλα για έναν προπονητή που τους μοιάζει έτοιμος να απολυθεί δυστυχώς δεν υπάρχουν. Μακάρι να κάνω λάθος.

Ηθικό

«Η Φινλανδία είναι πολύ δυνατή αμυντικά. Αλλά κι εμείς έχουμε δυνατή ομάδα και πρέπει στο επόμενο ματς να το αποδείξουμε. Το ματς στο Ελσίνκι (σ.σ.: αυτό που θα γίνει απόψε…) θα είναι ο πρώτος τελικός με τη Φινλανδία, ο δεύτερος θα παιχτεί στην Αθήνα» είπε την Παρασκευή ο Γερμανός και πρόσθεσε ότι η ομάδα είναι καλά. «Βρισκόμαστε σε καλή κατάσταση κι αυτό είναι σημαντικό» τόνισε. Βρισκόμαστε σε καλό δρόμο για να κατακτήσουμε την πρώτη θέση» πρόσθεσε. Μερικές φορές το να βλέπεις πρόοδο εκεί που δεν υπάρχει σού δίνει δύναμη να συνεχίσεις – αρκεί για αυτό να μπορείς να πείσεις και τους παίκτες σου. Τον άκουσα να τα λέει αυτά και πίστευα ότι το κάνει για να τονώσει το ηθικό τους. Αμέσως μετά όμως είπε ότι δεν έχει ακούσει ότι κινδυνεύει η θέση του. Πράγμα που σημαίνει ότι μάλλον είναι στον κόσμο του. Κι όσο κι αν ακούγεται παράξενο αυτή είναι η μόνη ελπίδα που έχει η Εθνική μας για να κερδίσει τους Φινλανδούς απόψε. Καλύτερα να μη νιώθει υπό κρίση. Αν έχει κι αυτού του είδους την πίεση, αλίμονό μας…