Δεν φταίει η Τερέζα Μέι, ούτε το γοβάκι της το λεοπάρ. Μπρέξιτ – ξεμπρέξιτ, το νησί της πρέπει εξάπαντος να αδειάσει από τα τυχάρπαστα παιδιά των κοντινένταλς. Αυτά που οι γονείς τους ξεπαραδιάζονται για να τα στέλνουν στα πανεπιστήμια – σουπερμάρκετ της Αγγλίας πληρώνοντας δίδακτρα χρυσάφι. Α ναι, και κάτι τρώγλες από μουσαμάδες και νοβοπάν που τις μοσχονοικιάζουν οι Λονδρέζοι σε φοιτητές από γύρευε πού, την ώρα θα μπορούσαν κάλλιστα να φτιάξουν εκεί ωραιότατα θερμοκήπια με ρόδα Αγγλίας και ορχιδέες. Αρκετά όμως τους ξελασπώσαμε. Ωρα ν’ αδειάσει σιγά σιγά το City από σούπερ στελέχη, έλληνες, ινδούς, ταϊβανέζους, αμερικανούς, σκανδιναβούς, κατωχωρίτες και να αναλάβουν οι ψιλοαναλφάβητοι αγγλόπαιδες: μπίρα, μπάλα και κοπάνα, με εγκύκλια παιδεία το πολύ μέχρι το χάι σκουλ.

Δεν νομίζω ότι ήταν χαζοί οι εγγλέζοι γονείς που επέτρεψαν στα τέκνα τους να παραμείνουν στούρνοι. Κοστίζει πολύ η ανώτερη παιδεία στην Βρετανία κι εκείνοι δεν είχαν όρεξη για καβγάδες στο σπίτι, ούτε λεφτά για πέταμα. Ενας λόγος παραπάνω που υπήρχαν κατωευρωπαίοι γονείς, πρόθυμοι να τους τα σκάνε χοντρά. Στελεχώνοντας τα δημόσια νοσοκομεία και το City με ξένους επιστήμονες, σου μένει μετά χρόνος άπλετος να μεθοκοπάς και να στοιχηματίζεις για την γονιμότητα της Μέγκαν Μαρκλ.

Εν τω μεταξύ, στον ανάποδο πλουν της Δουνκέρκης, μια ανάποδη φυγή προετοιμάζεται. Αυτή τη φορά, δεν πρόκειται για μπαρουτοκαπνισμένα ψαροκάικα αλλά για headquarters αστραφτερά και τρικάταρτα που αρμενίζουν φουλ προς την απέναντι όχθη. Διότι για  τον καπιταλισμό όπου γης – πατρίς, και δεν τον κακίζω διόλου γι’ αυτό. Απεναντίας, δεν βλέπω την ώρα, πότε αχ πότε ολόκληρη η οικονομική κυριαρχία του City θα ελλιμενιστεί σε χώρες της δώθε Ευρώπης ώστε να βρουν διέξοδο και τα νερά του Τάμεση, τόσα χρόνια στενεμένα από το μπετόν, να ξεχυθούν και να τα κάνουν όλα ξανά λασπότοπο. Εκ της τέφρας της ή μάλλον εκ της λάσπης της θα ξαναγεννηθεί η μεγάλη χώρα του Σαίξπηρ. Αγγλος είναι ένας που έχει τα πόδια του στη λάσπη και στα δόντια του μια φαλτσέτα, έγραφε ο βάρδος του Εϊβον. Ε εντάξει, όχι και φαλτσέτα. Το πολύ να δαγκώσει η Τερέζα το κολιέ της με τις πέρλες.