Η εκατόμβη των νεκρών της ανείπωτης τραγωδίας βύθισε στο πένθος τη χώρα και ενίσχυσε το αίσθημα ανασφάλειας του ελληνικού λαού. Είναι ο ίδιος λαός που αντικρίζει την εξωτερική απειλή να δυναμώνει όσο η χώρα υποβαθμίζεται και φτωχαίνει και ανησυχεί. Είναι ο ίδιος λαός που νιώθοντας στην καθημερινότητά του την εξέλιξη της πολύχρονης οικονομικής κρίσης, προβληματίζεται αν και πώς θα ξανακερδίσει τη ζωή του. Είναι ο ίδιος λαός που σήμερα βιώνοντας ένα κράτος ανύπαρκτο και παράλυτο και μια πολιτική εξουσία εχθρική και περιφρονητική απέναντί του, νιώθει εγκαταλελειμμένος και προπαντός αναξιοπρεπής. Ενας ταλαιπωρημένος λαός σε μια ακυβέρνητη χώρα.

Η Ελλάδα, όμως, μπορεί. Τα πράγματα μπορεί να αλλάξουν.

Αφύπνιση τώρα!

Οχι για να γυρίσει πίσω η χώρα. Οχι για να γευτεί πάλι τους καρπούς μιας «δανεικής» ευημερίας. Ούτε για να κλείσει παλιούς λογαριασμούς και, κυρίως, ούτε για να κοιμηθεί τον ύπνο του δικαίου ενώ γύρω μας συντελούνται κοσμογονικές αλλαγές και απειλούνται άδηλες ακόμη ανατροπές.

Αφύπνιση τώρα! Για να απελευθερώσουμε και να κινητοποιήσουμε όλες τις δυνάμεις που διαθέτει ο τόπος. Να διεκδικήσουμε ο καθένας χωριστά αλλά και όλοι μαζί το ελάχιστο δικαίωμα στην αξιοπρέπεια. Αξιοπρέπεια για τη χώρα, αξιοπρέπεια για τη ζωή μας.

Είναι αυτό το δικαίωμα που τώρα αγνοείται και διασύρεται με τόση ευκολία, έπαρση και αλαζονεία, αυτό που ποδοπατείται και τσαλακώνεται καθημερινά, αυτό που προκλητικά εμπαίζεται από αξιωματούχους της εξουσίας.

Για να ανακτήσουμε τη χαμένη μας αξιοπρέπεια δεν επαρκεί η κραυγή που ακούγεται ολοένα και πιο έντονα «φύγετε τώρα». Ούτε η απαίτηση «να έρθουν οι άλλοι». Να φύγει η ψευδεπίγραφη «πρώτη φορά Αριστερά» με ακυρωμένο κάθε ηθικό και πολιτικό της πλεονέκτημα για να έλθει μια Δεξιά παλαιάς κοπής. Και εμείς, όλοι μαζί, παραιτημένοι κάθε δικαιώματος να μείνουμε στο ίδιο έργο θεατές. Στο έργο της πόλωσης, του νέου διχασμού, της διαρκούς επιστροφής προς τα πίσω. Χωρίς πνοή, δίχως όραμα.

Αφύπνιση τώρα!

Να υπάρξει επιτέλους κυβέρνηση που να κυβερνά με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον και το κοινό καλό και όχι να περιφρονεί και να εμπαίζει. Κράτος που να υπηρετεί και όχι να δυναστεύει. Πολιτική που σέβεται και δεν εκμεταλλεύεται τον πολίτη, που νοιάζεται για τον άνθρωπο. Διακυβέρνηση που να εμπνέει και να ενώνει τον λαό, όχι να τον διχάζει.

«Φύγετε τώρα», όχι για να «έρθουν οι άλλοι», αλλά γιατί υπάρχει δρόμος που οδηγεί στο ξέφωτο. Ενας δρόμος που μόνο μια πολιτική δύναμη αλλαγής και πραγματικά προοδευτικής διακυβέρνησης μπορεί να χαράξει. Ενας δρόμος μπροστά, που οφείλουμε να τον διαβούμε ενωμένοι όλοι οι Ελληνες για να μη ζήσουμε κι άλλη καταστροφή. Για να κερδίσουμε τη χαμένη μας αξιοπρέπεια.

Αυτό είναι το δικό μας χρέος, η δική μας εθνική ευθύνη. Να δείξουμε αυτόν τον δρόμο στον λαό και δημοκρατικά να τον εγγυηθούμε.

Εθνική και κοινωνική αφύπνιση τώρα.