ΤΑ ΝΕΑ

Το άκουσμα του ονόματος και μόνο αρκεί για να συνδεθεί με την ελληνική κρίση της περασμένης δεκαετίας, καθώς ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε κατείχε κομβική θέση στην εξέλιξη των διαπραγματεύσεων και των πολιτικών στήριξης. Αλλο τόσο αρκεί για να προκαλέσει πάθη εντός και εκτός Ελλάδας.

Η 67η κυβέρνηση των τελευταίων 76 ετών στη γειτονική Ιταλία είναι παρελθόν. Η παραίτηση του Μάριο Ντράγκι είναι η τελευταία πράξη του ιταλικού δράματος που ξεκίνησε την προηγούμενη εβδομάδα, κι η πρώτη ενός νέου, το οποίο ενδέχεται να εξελιχθεί σε ευρωπαϊκό.

Εως τώρα επιβραβεύονταν αποκλειστικά οι ασυνεπείς. Eίτε για ουσιαστικούς λόγους, που αφορούν την οικονομική τους κατάσταση, είτε για προεκλογικούς λόγους, που αφορούν την αλίευση ψήφων, οι κυβερνήσεις κούρευαν τα χρέη όσων δεν τηρούσαν τις προθεσμίες, δεν ακολουθούσαν τις ρυθμίσεις ή παραβίαζαν τους όρους των διακανονισμών. Και, φυσικά, μαζί με αυτούς που είχαν πραγματικό πρόβλημα προσπαθούσαν να επωφεληθούν και οι κάθε λογής επιτήδειοι.

To έργο που ανέλαβε πέρυσι ο Μάριο Ντράγκι ήταν εξ αρχής δύσκολο, αν όχι αντιφατικό. Διότι η κυβέρνηση την οποία σχημάτισε μπορεί θεωρητικά να υπηρετούσε την «εθνική ενότητα», στην πράξη όμως ήταν όμηρος κάποιων λαϊκιστών που επιδίωκαν να κερδίσουν χρόνο για να έχουν καλύτερη παρουσία στις επερχόμενες εκλογές.

Μια λέξη που έχει κακοποιηθεί όσο λίγες στον δημόσιο πολιτικό λόγο είναι η μεταρρύθμιση. Τα τελευταία 12 χρόνια τουλάχιστον (αν πιάσουμε το νήμα από το πρώτο Μνημόνιο) συμφωνήσαμε ότι όλοι τις θέλουμε αλλά δεν βρήκαμε ποτέ μια μίνιμουμ συναίνεση για την κατεύθυνσή τους.

Θα αντιμετώπιζε κανείς τον πειρασμό να χρησιμοποιήσει τη γνωστή εικόνα της σύγκρουσης των «καλών» με τους «κακούς». Στους πρώτους περιλαμβάνεται ο πρόεδρος Μπάιντεν, που μεταβαίνει σήμερα στο Ισραήλ και στη συνέχεια στη Σαουδική Αραβία για να συζητήσει, μεταξύ άλλων, το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν.

O Πρωθυπουργός θα είχε πολλούς λόγους να προκηρύξει πρόωρες εκλογές ή, έστω, να αφήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο να τις προκηρύξει προσεχώς. Οσο συνεχίζεται ο πόλεμος στην Ουκρανία, η ευρωπαϊκή οικονομία θα δοκιμάζεται, η κόπωση και η δυσαρέσκεια των πολιτών θα εντείνονται και ο πειρασμός να αναζητηθούν και πάλι λύσεις στον λαϊκισμό, αριστερό ή δεξιό, θα μεγαλώνει.

Ενα από τα σημεία που ανέφερε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην ομιλία του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ως σημάδι προόδου της Ελλάδας τα τελευταία χρόνια ήταν ο ψηφιακός μετασχηματισμός του κράτους. Και αυτός, όπως φαίνεται, δεν σταματάει στο πιστοποιητικό εμβολιασμού και τις διευκολύνσεις που παρέχει ο ψηφιακός κόμβος του «gov.gr».

H ρωσική εισβολή στην Ουκρανία προκάλεσε μια άμεση, δυναμική και ενωτική αντίδραση της Δύσης σε πολιτικό, οικονομικό και στρατιωτικό επίπεδο. Ο πολιτισμένος κόσμος έστειλε έτσι το μήνυμα ότι δεν είναι διατεθειμένος να ανεχθεί παραβίαση των συνόρων, αρπαγή εδαφών και γενικά οποιαδήποτε παραβίαση του διεθνούς δικαίου.

Η εκτίμηση της Τράπεζας της Ελλάδος πως ο ρυθμός ανάπτυξης φέτος θα είναι χαμηλότερος κι ο πληθωρισμός υψηλότερος δεν εξέπληξε κανέναν.

Η επίθεση των Ρώσων με πυραύλους στο εμπορικό κέντρο του Κρεμεντσούκ στην Ουκρανία είναι έγκλημα πολέμου και έτσι πρέπει να αντιμετωπιστεί. Και είναι μια δραματική αφορμή να δουν με μεγαλύτερη σαφήνεια το ΝΑΤΟ και οι σύμμαχοί του τι εξελίσσεται εδώ και μήνες στην καρδιά της Ευρώπης.

Η εν εξελίξει Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη αποκτά ειδική βαρύτητα λόγω της ρευστής γεωπολιτικής κατάστασης που επιτείνει η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και ο τρόπος που η Συμμαχία θα οργανώσει τα επόμενα βήματά της.

Τα τελευταία 25 χρόνια τα κέντρα επιτηρούμενης χρήσης ναρκωτικών αποτελούν αναπόσπαστο μέρος των θεραπειών απεξάρτησης στις προηγμένες δυτικές χώρες. Ευρωπαϊκά κράτη όπως η Γαλλία, η Ελβετία, η Ολλανδία, η Νορβηγία, η Πορτογαλία, η Ισπανία και το Λουξεμβούργο τα έχουν εντάξει στον σχεδιασμό των πολιτικών τους για τον περιορισμό της μάστιγας των ναρκωτικών - κι έχουν δει σημαντικά θετικά αποτελέσματα.

Για να μετρήσουμε τη δυτική πρόοδο των τελευταίων δεκαετιών, κοιτούσαμε πάντα το ισοζύγιο. Σ' αυτό βρίσκαμε μια νότα αισιοδοξίας: όσα βήματα κι αν γίνονταν προς τα πίσω, τα άλματα προς το μέλλον ήταν πάντα μεγαλύτερα. Αυτές τις μέρες, όμως, κανένα άλμα δεν μοιάζει αρκετό για τις γυναίκες στις ΗΠΑ. Ειδικά όταν αναγκάζονται να διεκδικήσουν και πάλι το αυτονόητο: να διαλέξουν εκείνες αν και πότε θα φέρουν στον κόσμο ένα παιδί.

To μαρτύριο του Θύμιου Μπουγά δεν είναι μια υπόθεση που αφορά μόνο τον ίδιο, τους γείτονές του, την πόλη του και την αστυνομία. Ο τρόπος που έζησε τα 15 τελευταία χρόνια, η καταδίωξή του από νέους ανθρώπους που ήθελαν να «σπάσουν πλάκα» μαζί του, η παντελής έλλειψη προστασίας και αλληλεγγύης από τον περίγυρό του, και η αναγκαστική του απομόνωση που ήλθε ως αποτέλεσμα όλου αυτού του ατελείωτου βασανιστηρίου, είναι κάτι που αφορά όλους μας, όλη την ελληνική κοινωνία, την οικογένεια, το σχολείο, τα μέσα ενημέρωσης, τους θεσμούς, τη Δικαιοσύνη.

Οι νέες αναζωπυρώσεις της πανδημίας της Covid-19 επιβεβαιώνουν όχι μόνον πως ο ιός είναι εδώ, αλλά παραμένει κίνδυνος για τη δημόσια υγεία και την κοινωνική συνοχή. Η χαλάρωση των μέτρων ή η όντως θετική αποκλιμάκωση διασωληνώσεων και θανάτων δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να είναι αιτία να θεωρούμε πως ο κίνδυνος είναι πίσω μας και η ολική επαναφορά στην κανονικότητα είναι γεγονός. Το αντίθετο.

Η συγκριτική έρευνα για τη στάση των Ελλήνων και των Τούρκων απέναντι στην ΕΕ, τις ΗΠΑ και τη Ρωσία, που δημοσιεύουν σήμερα κατ' αποκλειστικότητα «ΤΑ ΝΕΑ Σαββατοκύριακο», έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Πρώτον, επειδή αναδεικνύεται η εικόνα δύο λαών που είναι απαισιόδοξοι, μεμψίμοιροι και δύσπιστοι. Δεύτερον, επειδή διαφαίνεται μια διάσταση ανάμεσα στην κοινή γνώμη της κάθε χώρας και την εξωτερική της πολιτική. Τρίτον, επειδή αποδεικνύεται ότι η διάκριση μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς είναι πάντα ζωντανή.

Η λήξη της ενισχυμένης εποπτείας για την Ελλάδα όπως την επεξεργάζεται η ΕΕ είναι ομολογουμένως ιστορική τομή για τη χώρα μας. Χαλαρώνει μια υπερδεκαετή θηλιά, διαμορφώνει ελκυστικό επενδυτικό περιβάλλον, ωθεί την αναπτυξιακή τροχιά κι άλλο, επισφραγίζει την κανονικότητα και τις προϋποθέσεις για ένα άλμα στο μέλλον. Αποτέλεσμα σύνεσης, θυσιών των πολιτών αλλά και μιας ευρωπροσήλωσης που παραμένει εγγύηση για την εξέλιξη της Ελλάδας και δεν χωρά έμπρακτη αμφισβήτηση. Βεβαίως η παραπάνω τομή δεν μπορεί να διαβαστεί απλώς ως ένα στατικό δεδομένο ή ως πεδίο χαλάρωσης και υποχώρησης των συλλογικών στόχων. Οι μεταρρυθμίσεις πρέπει να ενταθούν. Μαζί με αυτές και να αναπτυχθεί ένα πλάνο που να συνδυάζει τις δεξιότητες και τις ανάγκες του ανθρώπινου δυναμικού με τα μακροοικονομικά μεγέθη και τις δημοσιονομικές υποχρεώσεις του κράτους μας. Τώρα όμως είναι η ευκαιρία η χώρα όντως να ανέβει πίστα. Σε ένα μέλλον ψηφιακής επανάστασης και παγκοσμιότητας η Ελλάδα έχει και θέση και ρόλο ως πυλώνας σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή. Ο συνδυασμός ενεργητικής οικονομικής διπλωματίας και περιβάλλοντος ανάπτυξης θα θωρακίσουν επίσης τη χώρα μας από νέες απειλές ενώ μπορούν να σταθούν οδηγοί για ένα αντίστροφο ρεύμα του brain drain νέων επιστημόνων. Σε συντονισμό και εντός της νέας αρχιτεκτονικής της Ευρώπης και παρά τα προβλήματα, οι δυνάμεις της οπισθοδρόμησης δεν θα καταφέρουν να θέσουν τη χώρα σε επισφάλεια και διακινδύνευση. Η έξοδος από την εποπτεία είναι έξοδος από το τούνελ.

Το δόγμα είναι σαφές και περιεκτικό: Οποιος θέλει ειρήνη προετοιμάζεται για πόλεμο. Τα διδάγματα της Ουκρανίας είναι δραματικά, μα και επιβεβαιωτικά του δόγματος αυτού. Ο αιφνιδιασμός, η αναθεώρηση των συνόρων με επιθετικό τρόπο, η νέα εποχή όπου μια σειρά χωρών (Ρωσία, Τουρκία) θέτουν σε αμφισβήτηση το διεθνές δίκαιο, επιβάλλουν τη ζώνη της αποτροπής.

To προσφυγικό πρόβλημα δεν είναι καινούργιο. Ηρθε με εκρηκτικό τρόπο στην επιφάνεια το 2015 με τον πόλεμο στη Συρία, κουκουλώθηκε με τη συμφωνία που συνήφθη με την Τουρκία, απασχόλησε και πάλι την επικαιρότητα με αφορμή τη χαώδη αποχώρηση των δυτικών δυνάμεων από το Αφγανιστάν και έλαβε νέες διαστάσεις μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.

Τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου των βουλευτικών εκλογών στη Γαλλία υπενθυμίζουν τη σημασία και την ηγεμονία του Κέντρου αλλά και τον μόνιμο κίνδυνο του αριστερόστροφου και ακροδεξιού λαϊκισμού.