Μέρμηγκα Καρολίνα

«Σεξισμόςή έμφυλη διάκρισηείναι η προκατάληψη ή διάκριση σχετικά με το φύλο ενός ατόμου, βιολογικό ή κοινωνικό. Ως όρος χρησιμοποιείται συχνότερα για τις γυναίκες, συνδέεται άμεσα με τα στερεότυπα και τους ρόλους των φύλων και υπονοεί ότι το ένα φύλο είναι ανώτερο από το άλλο». Κακοήθεια, από την άλλη, είναι  -δεν θα το ψάξω. Αισθάνομαι ότι […]

Δεν είμαι γυναίκα. Ούτε άντρας. Δεν μιλώ σαν γυναίκα ή άντρας. Δεν κολακεύομαι ούτε επιβραβεύομαι ούτε προσβάλλομαι ούτε αδικούμαι σαν γυναίκα ή άντρας. Είμαι πολίτης, μέλος μιας κοινωνίας ανθρώπων του 21ου αιώνα. Μη μου θυμώνετε παρακαλώ: δεν φταίω εγώ, έτσι είμαι φτιαγμένη. Ισως από τους γονείς μου, ίσως από τα βιβλία που διάβασα ή δεν […]

Το παρελθόν είναι μια ξένη χώρα· τα κάνουν αλλιώς τα πράγματα εκεί. Και όταν «τα πράγματα» είναι αυτό που λέμε Ιστορία, και όταν μιλάνε γι’ αυτά εκείνοι που τα έζησαν, δεν βγάζεις άκρη. Γιατί το πρόβλημα βρίσκεται σε αυτό το «τα έζησαν»: δεν ζούμε την Ιστορία. Ζούμε μέσα σ’ εκείνο το κύτταρό της όπου βρεθήκαμε […]

Ολοι ξέρουμε ότι οι Γερμανοί είναι πειθαρχημένοι και υπακούουν στους νόμους. Οτι οι Σουηδοί έχουν αυξημένο αίσθημα κοινωνικής ευθύνης. Οτι οι Βρετανοί κρατούν την ψυχραιμία τους και κάνουν αγόγγυστα ό,τι πρέπει να γίνει. Οτι η Γαλλία είναι, πώς να το κάνουμε, το κέντρο του ραφιναρισμένου πολιτισμού. Και ότι οι Ελληνες δεν φημίζονται για τίποτα από […]

«Ο καθένας δικαιούται να έχει τη δική του γνώμη, αλλά όχι τα δικά του δεδομένα» έγραφε το 1983 ο καθηγητής, διπλωμάτης, γερουσιαστής και σύμβουλος τεσσάρων προέδρων των ΗΠΑ, Daniel Patrick Moynihan (1). Σχεδόν 40 χρόνια μετά η φράση αυτή είναι η πιο καίρια: καθορίζει τις τύχες του κόσμου μας. Τα δεδομένα, δηλαδή η πραγματικότητα. Δηλαδή […]

Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες (και ανατριχιαστικά διασκεδαστικές) απόψεις που άκουσα σχετικά με την παγκόσμια πανδημία που ζούμε είναι ότι η Ελλάδα και οι βαλκανικές χώρες τα πήγαν πολύ καλύτερα επειδή οι κάτοικοί τους δεν, επαναλαμβάνω δεν, έχουν εμπιστοσύνη στα κράτη τους. Οτι δηλαδή, ακριβώς λόγω της έλλειψης εμπιστοσύνης σε οποιονδήποτε πλην του εαυτού τους, […]

«Σπεύδω να προειδοποιήσω τον αναγνώστη ότι δεν γράφω όπως οι ιστορικοί που έχοντες νουν υπερβατόν εμφιλοχωρούν στη σύγκριση των γεγονότων και ανυψούμενοι από τα επιπόλαια φαινόμενα στους αιώνιους νόμους ανατρέχουν από τα αιτιατά στα αίτια – και μάλιστα στο κράτιστο των αιτίων, την ανθρώπινη ψυχή…». Ο Νικόλαος Δραγούμης σηκώνει τα μάτια από το γραπτό του και […]

«Οχι αύριο, έχει απεργία». Ή «θα αργήσω, αύριο έχει απεργία». Ή (σπανιότερα) «γιατί απεργούν πάλι;». Δουλειές, υποχρεώσεις, προθεσμίες, κανονικότητα επαναπροσδιορίζονται γύρω από αυτές τις φράσεις που επαναλαμβάνονται μονότονα. Χωρίς έκπληξη, χωρίς απορία. Οι ζωές μας στον κύκλο των «απεργιακών κινητοποιήσεων». Κι αν κάτι τσιμπάει, αν κάτι πονάει, είναι εκείνη η μια φράση που λείπει, που […]

Οχι, δεν θα μποϊκοτάρω την «Athens Voice». Ούτε θα θεωρήσω τον εκδότη της «φασίστα», ούτε θα σταματήσω να τη διαβάζω. Αυτό που θα κάνω είναι να κλείσω τα αφτιά και τη μύτη μου στο ρυπαρό σύννεφο μίσους και παραλογισμού που σηκώθηκε πάλι και μας κάλυψε. Γιατί από τότε που η κριτική σκέψη έπαψε να πηγάζει […]

Αγαπητή Ευρώπη Ακόμα κι η προσφώνηση είναι δύσκολη. Λίγο αμήχανη, όπως κι η σχέση μας. Γιατί πρέπει να το παραδεχτούμε: είναι κάπως σύνθετη αυτή η σχέση μας. Ισως γιατί υπάρχουν πράγματα που δεν τολμούμε να πούμε μεταξύ μας. Σου ανήκω ή όχι; Να το πρώτο, το βασικό. Και δεν μιλάω για τις συμβάσεις στα χαρτιά, […]