To Φεστιβάλ Μπαρόκ Μουσικής επιστρέφει στην Εναλλακτική Σκηνή της Λυρικής, σε συνεργασία με το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης και με θεματικό άξονα την Eποχή των μεταβάσεων, στις 16, 20, 21 και 22 Νοεμβρίου. Τ
Το φετινό πρόγραμμα, σε καλλιτεχνική επιμέλεια του δραστήριου Δήμου Γκουνταρούλη, με τον οποίο μιλήσαμε, εστιάζει στη συναρπαστική μουσική του 18ου αιώνα. Αναδεικνύει τις σημαντικές και συνεχείς μεταβολές στο ύφος και το στιλ που χαρακτηρίζουν αυτή την ιδιαίτερα γόνιμη περίοδο, από το όψιμο μπαρόκ έως την πλήρη άνθιση του κλασικισμού.
Ως καλλιτεχνικός επιμελητής του φεστιβάλ, πώς προσεγγίζετε τα σπάνια έργα της μπαρόκ εποχής ώστε να συναντηθούν με το σημερινό κοινό; Ποιο είναι το σύγχρονο άγγιγμα που επιδιώκετε να δώσετε μέσα από τη συνεργασία με τους μουσικούς;
Το σύγχρονο άγγιγμα είναι το βασικό χαρακτηριστικό της μουσικής ερμηνείας. Ο μουσικός, είτε παίζει παλαιά, είτε παίζει σύγχρονη μουσική, της εποχής του, είτε αυτοσχεδιάζει, πάντα το κάνει με τον τρόπο του και βάζει την ψυχή του, δίνοντας την δική του και, αναγκαστικά, σύγχρονη ερμηνεία. Από την άλλη, η προσέγγιση του ρεπερτορίου των περασμένων αιώνων μέσα από την προοπτική της ιστορικής ερμηνείας της παλαιάς μουσικής – που προϋποθέτει έρευνα, εξοικείωση με διαφορετικά ύφη και στυλ, με τα όργανα εποχής και με τις τεχνικές και αισθητικές τους ιδιαιτερότητες – πλουτίζει και εμπνέει τον ερμηνευτή και τον τρόπο που θα «διαβάσει» και θα μεταδώσει ένα έργο. Αυτή ακριβώς η ιστορική ματιά και προσέγγιση της παλαιάς μουσικής είναι επίσης φρούτο της εποχής μας, μια σύγχρονη άποψη που έφερε εδώ και κάποιες δεκαετίες φρέσκο αέρα στον χώρο της δυτικής, κλασικής μουσικής.
Δήμος Γκουνταρούλης – Ismael Ivo. Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Αίθουσα «Νίκος Σκαλκώτας». 13/06/2015
Τα τελευταία χρόνια φαίνεται να υπάρχει μια ανανεωμένη διάθεση επαφής με την μπαρόκ μουσική. Θεωρείτε ότι το κοινό σήμερα είναι πιο ανοιχτό και πιο έτοιμο να την υποδεχθεί; Πώς βιώνετε αυτή την αλλαγή;
Νομίζω πως η επαφή με την μπαρόκ μουσική, φυσικά κυρίως μέσα από έργα μεγάλων και γνωστών συνθετών όπως ο Μπαχ ή ο Βιβάλντι, υπήρχε πάντα. Πιστεύω όμως πως αυτό που σήμερα τραβάει και ενθουσιάζει το κοινό είναι ο ανανεωμένος τρόπος με τον οποίο προσεγγίζουμε, μελετάμε, παίζουμε και ακούμε την μπαρόκ και γενικότερα την παλαιά μουσική.
Η διαφορετική αισθητική, η ποικιλομορφία που χαρακτηρίζει το μπαρόκ, τα διαφορετικά ηχοχρώματα των οργάνων εποχής και όλο αυτό το τεράστιο και υπέροχο ξεχασμένο ρεπερτόριο που ξαναήρθε στο προσκήνιο, ανανέωσαν τον κόσμο της κλασικής μουσικής και την σχέση της με το κοινό, το οποίο είναι πάντα ανοιχτό και έτοιμο για διαφορετικές και καινούριες προτάσεις.
Φέτος, το Φεστιβάλ Μπαρόκ Μουσικής μάς μεταφέρει στον 18ο αιώνα. Πώς είναι για εσάς η εμπειρία να φέρνετε στη ζωή έργα που κουβαλούν τη συγκίνηση και την ευαισθησία μιας μακρινής εποχής, για να τα συναντήσει ξανά το κοινό του σήμερα;
Πιστεύω πως ενώ ο εξωτερικός κόσμος, το σκηνικό γύρω μας, αλλάζει κατά την διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας, ο άνθρωπος μέσα του παραμένει ο ίδιος, κουβαλάει τα ίδια βαθιά του ερωτήματα και συναισθήματα και συγκινείται με τον ίδιο τρόπο από την αλήθεια και την ομορφιά, μέσα από οποιουσδήποτε κώδικες και τρόπους αυτές εκφράζονται. Ο μουσικός είναι ο μεσάζοντας, ένας πομπός, ένα μέντιουμ, μέσα από τον οποίο περνάει και γεννιέται εκείνη την ώρα η μουσική.
Η μουσική δεν υπάρχει από μόνη της στην παρτιτούρα, παρά μόνο όταν ο μουσικός την ερμηνεύει, καταλύοντας τον χρόνο και αναιρώντας την οποιαδήποτε χρονική απόσταση, κάνοντάς την να ζωντανεύει και να ακούγεται σαν να γράφτηκε εκείνη την στιγμή, να παίρνει σάρκα και οστά μπροστά στα μάτια μας, εδώ και τώρα.
