Μπορεί μια απόφαση του προέδρου Τραμπ να επηρεάσει το ποιος θα εκπροσωπήσει τη χώρα στη σημερινή κηδεία του Πάπα Φραγκίσκου; Μην απαντήσετε θεωρητικά και αυθόρμητα «όχι», διότι η απάντηση είναι καταφατική, και αποδεικνύεται εκ των γεγονότων. Η απόφαση του αμερικανού προέδρου να παραστεί στην εξόδιο ακολουθία του Πάπα της Ρώμης, άλλαξε την ελληνική εκπροσώπηση. Διότι οι αρχικές σκέψεις ήταν να εκπροσωπήσει τη χώρα ο Προέδρος της Δημοκρατίας Κ. Τασούλας, που είναι και λόγιος και επίσης βαθύς μελετητής της ιστορίας. Και επίσης θα ήταν και μια καλή ευκαιρία γι’ αυτόν να γνωρίσει και κόσμο στη βασιλική του Αγίου Πέτρου. Ομως η παρουσία του προέδρου Τραμπ στη Ρώμη, άλλαξε τα πλάνα – αντ’ αυτού τη χώρα μας θα εκπροσωπήσει ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης. Οι λόγοι προφανείς. Τόσο προφανείς που δεν απαιτούν την παραμικρή επεξήγηση.

Επικράτησε η λογική – πληροφορία είναι αυτή από κυβερνητικό παράγοντα – ότι με τον πληθωρικό αμερικανό πρόεδρο ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να προκύψει, πριν ή μετά την τελετή. Ενα τυχαίο συναπάντημα, μια χειραψία, μια φωτογραφία – κάτι τέλος πάντων που να δείχνει ότι λιώνουν οι πάγοι. Με τον Τασούλα, τι πάγοι να λιώσουν;

Περιμένοντας ένα νεύμα

Επί του συγκεκριμένου θέματος «λιώσιμο πάγων», οφείλω να αναφέρω ότι συνομιλώντας με τον προαναφερόμενο κυβερνητικό παράγοντα, αντελήφθην ότι μία μικρή απογοήτευση υπάρχει στο Μέγαρο Μαξίμου (λέγε με πρόεδρο Κυριάκο). Ο λόγος είναι ότι μετά τη συνέντευξη που είχε παραχωρήσει ο δικός μας στο «τραμπικό» Breitbart προ 20ημέρου, όσο να πεις ανέμενε ότι θα υπήρχε από τον Λευκό Οίκο και τον ένοικό του κάτι περισσότερο από εκείνη την άχρωμη δήλωση Τραμπ «τον ξέρω (τον Μητσοτάκη), είναι καλός άνθρωπος».

Καλός άνθρωπος, Καλά Χριστούγεννα που λέμε, ειδικά όταν περιμένεις, δεν λέω πρόσκληση – όχι. Αλλά ένα τηλεφώνημα, ένα νεύμα, το κλείσιμο ενός ματιού, κάτι τέλος πάντων. Και αυτό δεν έρχεται ποτέ. Περνούν οι μέρες, και τίποτε. Κυρίως, όταν εσύ πρώτος, την ώρα που ολόκληρη η Ευρώπη βρισκόταν στα πρόθυρα νευρικού κλονισμού για τους δασμούς του Τραμπ, βγήκες μπροστά και δήλωσες ότι «υπάρχει η δυνατότητα εξεύρεσης μιας “win-win” λύσης σε ό,τι αφορά το εμπόριο, μιας λύσης που θα είναι αμοιβαία επωφελής». Και κόντρα στην υστερία που είχε καταλάβει τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες ότι έρχεται ο κατακλυσμός κι ο Νώε δεν έχει ακόμη έτοιμη την Κιβωτό, είχες δηλώσει «πιστεύω ότι, στο τέλος της ημέρας, η Ευρώπη και η ευρωπαϊκή αγορά είναι πολύ σημαντικές για τις ΗΠΑ και οι ΗΠΑ είναι σημαντικές για την Ευρώπη και πρέπει να βρούμε μία λύση».

(Το γεγονός ότι έως τώρα, ο πρόεδρος Τραμπ έχει συνομιλήσει τηλεφωνικά πέντε-έξι φορές με τον πρόεδρο Ερντογάν, δεν το βάζω καν στην εξίσωση, διότι μεταξύ τους «παίζουν» και άλλα θέματα)

Θα πάρει μπρος το ΠΑΣΟΚ;

Αλλη μια προσπάθεια για να πάρει μπρος το ΠΑΣΟΚ πραγματοποιείται αύριο το πρωί στην αίθουσα «Μελίνα Μερκούρη» του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας, με τη συμμετοχή εκατοντάδων στελεχών από όλη την Ελλάδα και κεντρικό ομιλητή τον Νίκο Ανδρουλάκη. «Ορόσημο» είναι ο όρος που χρησιμοποιούν οι πασόκοι για την εκδήλωση, και ο μεγάλος στόχος της είναι να διαβεβαιώσει οπαδούς, φίλους και… αναχωρητές ότι παραμένει το κόμμα που αγάπησαν – ένα ανοιχτό, συμμετοχικό, σύγχρονο κόμμα, το οποίο παράγει πολιτικές, οι οποίες απαντούν με θετικό τρόπο στα κοινωνικά προβλήματα της σημερινής Ελλάδας.

Από όσα διέρρευσαν σχετικά με την εκδήλωση, ο πρόεδρος Νίκος θα διαβεβαιώσει ότι το ΠΑΣΟΚ μπορεί να αποτελέσει μια συγκροτημένη, σοβαρή, εναλλακτική πρόταση εξουσίας, απέναντι στη ΝΔ του Κυρ. Μητσοτάκη, αρκεί να αφήσει πίσω του τις παθογένειες του παρελθόντος και πιο συγκεκριμένα την εσωστρέφεια που σκόπιμα καλλιεργείται από διάφορες πλευρές.

Εγώ απλώς να προσθέσω ότι η εσωστρέφεια είναι μόνο μία παράμετρος της αδυναμίας του ΠΑΣΟΚ να πείσει ευρύτερες κοινωνικές ομάδες και να επαναπατρίσει πρώην ψηφοφόρους του. Απαιτείται παράλληλα σοβαρός προγραμματικός λόγος, σταθερές θέσεις, και – κυρίως – ευδιάκριτες αποστάσεις ένθεν κακείθεν της Κεντροαριστεράς, την οποία υποτίθεται ότι αντιπροσωπεύει. Διαφορετικά, «τι ‘χες Γιάννη, τι ‘χα πάντα»…

Τι σημαίνει «αυτόνομη πορεία»

Τι άλλο αναμένουν οι πολίτες από το ΠΑΣΟΚ; Να ξεκαθαρίσει προς κάθε κατεύθυνση ότι η λεγόμενη «αυτόνομη πορεία» δεν είναι λόγια του αέρα, «έπεα πτερόεντα» που έγραφαν και παλιά οι δημοσιογράφοι, αλλά συνειδητή πολιτική επιλογή. Οτι του λοιπού θα αποφεύγει να στέλνει λάθος μηνύματα, συμπορευόμενο με τα κομμάτια και θρύψαλα της Αριστεράς, που διαχέουν στην κοινωνία συγκεχυμένα μηνύματα περί συγκρότησης μετωπικών σχημάτων. Ας πούμε, καταθέτω μια πρόταση νόμου, και τη συνυπογράφουν ο ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα της Ζωής, η Νέα Αριστερά κι όποιος βρεθεί πρόχειρος. Οπως συνέβη με την πρόταση δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης τον περασμένο μήνα. Δεν υπάρχει λογική σε κάτι τέτοιο πλέον, εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα. Ούτε μπορεί να αποτελεί επιχείρημα ο ισχυρισμός για τη συνυπογραφή ότι «δεν μπορούσαμε να κάνουμε διαφορετικά, διότι είχαν συνυπογράψει και πέρυσι άλλη πρόταση μομφής που είχαμε υποβάλει ως ΠΑΣΟΚ».

Αυτόνομη πορεία σημαίνει μόνος μου, με τις πολιτικές μου, και με στοχοπροσήλωση να καταλάβουν αυτοί που θέλω να με ψηφίσουν, τι καινούργιο θα φέρω, αν μου δώσουν την ευκαιρία να κυβερνήσω τη χώρα, ξανά.

Ελπίζω, αυτό το κεφαλαιώδες ζήτημα να αποτελέσει μια παράγραφο της αυριανής ομιλίας του προέδρου Νίκου. Ελπίζω…

Οι πόρτες είναι ανοιχτές

Επί του ιδίου. Οποιος πιστεύει κάτι διαφορετικό – και αυτό φαντάζομαι ότι θα το υπογραμμίσει στην αυριανή ομιλία του ο πρόεδρος Νίκος – οι πόρτες είναι ανοιχτές, και τα σκυλιά δεμένα. Ας κατευθυνθεί προς τα εκεί που τον περιμένουν με ανοιχτές αγκαλιές. Είτε για να στηρίξει κάποιο κυβερνητικό σχήμα με τη Δεξιά είτε για να μετάσχει σε υπό συγκρότηση μετωπικά αριστερά μορφώματα, για τα οποία υποτίθεται ότι ο λαός πέφτει τ’ ανάσκελα. Γιατί πρέπει σώνει και καλά, να πάρει και το ΠΑΣΟΚ μαζί του;

Ονειρα εαρινής νυκτός

Και κάτι τελευταίο: στην εύανδρο Ηπειρο, όπου η λαϊκή σοφία χρησιμοποιείται «διά πάσαν νόσον», υπάρχει μια παροιμία, υπό τύπον προειδοποίησης, η οποία συνιστά στον προκαλούντα, και ιδιαιτέρως στον προκλητικώς… προκαλούντα, να «μην τρίβεται στην γκλίτσα του τσοπάνη». Το αναφέρω διότι επ’ εσχάτοις, σήκωσαν και πάλι κεφάλι διάφοροι αναξιοπαθούντες της πολιτικής, οι οποίοι θεωρούν πως έφτασε επιτέλους η ώρα «να πάρουν τα όνειρα εκδίκηση»…

Οι φουκαράδες, δυσκολεύονται να χωνέψουν ότι αν ο λόγος τους αποκτά ένα κάποιο ακροατήριο, είναι γιατί διευκολύνει τους σχεδιασμούς του Μεγάρου Μαξίμου, και ειδικότερα τροφοδοτεί έτι περαιτέρω το δίλημμα «Μητσοτάκης ή χάος». Και ότι στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ δεν έχουν καμία τύχη. Κανέναν δεν συγκινούν οι μωροφιλοδοξίες, οι εγωπάθειες, οι μικρομεγαλισμοί και οι «όμοιος τον όμοιο αγαπά, κι η κοπριά τα λάχανα» – κι αυτό από τη λαϊκότροπη σοφία της ευάνδρου Ηπείρου προέρχεται…

Τελευταία Νέα