Από όλα όσα συνέβησαν το τετραήμερο της «φωτιάς» στον ανεμοδαρμένο ΣΥΡΙΖΑ, εμένα μου χτύπησε στο μάτι (σχεδόν μου το έβγαλε, για την ακρίβεια) αυτό που κοπάναγε συνεχώς στις δύο ομιλίες του προς το συνέδριο ο entertainment πρόεδρος Κασσελάκης, ότι «εμένα δεν με κρατάει κανείς». Το οποίο διασταλτικά σημαίνει ότι τους «άλλους», τους εσωκομματικούς αντιπάλους του, κάποιος τους «κρατάει». Κάποιος ή κάποιοι. Οπότε, με τις συνθήκες που διαμορφώθηκαν, η μεγάλη απορία μου είναι πλέον ποιος κρατάει κι από πού την Ολγα Γεροβασίλη. Τον μπαρμπ’-Αλέκο Φλαμπουράρη ή τον Χρήστο Σπίρτζη και ούτω καθεξής. Και δεν θέτω καν θέμα για το αν και ποιος «κρατάει», με τι και από πού, τον πρόεδρο Αλέξη τον απόμαχο, τον βετεράνο. Το δυστύχημα είναι ότι ενώ ο πρόεδρος Κασσελάκης άφησε να αιωρείται αυτή η βαριά έμμεση κατηγορία εις βάρος των ηγετικών στελεχών, ουδείς εξ αυτών ή άλλος, τρίτος, δεν του είπε «για στάσου, ρε πρόεδρε, τι ακριβώς εννοείς; Πες ονόματα».

Το άφησαν όλοι, ακόμη και οι άμεσα θιγόμενοι, να περάσει έτσι. Γιατί άραγε; Τι φοβήθηκαν; Μήπως ο άλλος ανοίξει το στόμα του και μιλήσει με ονόματα; Με την απορία θα μείνουμε.

Εγώ πάντως, αν με έλεγαν Γεροβασίλη και έπαιρνα τον λόγο μετά τον Κασσελάκη, το πρώτο πράγμα που θα έβαζα θα ήταν αυτό. Και θα το έκανα Κούγκι αν δεν έπαιρνα απαντήσεις…

Ενα άδοξο τέλος

Τώρα όμως που όλα έχουν τελειώσει, παρακαλώ, ας κλίνουμε ευλαβικά το γόνυ στο άδοξο τέλος της πολιτικής μνήμης του προέδρου Αλέξη του απόμαχου, του βετεράνου. Τον τελείωσαν βάναυσα, χωρίς κανένα σεβασμό ούτε και αίσθημα λύπης, εκείνοι που αλάλαζαν γι’ αυτόν σε δρόμους και πλατείες, που τον έκαναν πρωθυπουργό, που τον στήριξαν σε κάθε του βήμα, που γίνονταν για εκείνον χαλί να τους πατήσει. Οι αχάριστοι οι σύνεδροι. Τους έφερε σε επαφή με την εξουσία, εκεί που δεν την έβλεπαν ούτε με κιάλι, τους έκανε νοματαίους εκεί που δεν τους ήξερε ούτε ο περιπτεράς της γωνίας, και ποια ήταν η ανταμοιβή του; Ενα σκληρό «όχι», τόσο βροντερό που λογικά τον πρόεδρο, τον άλλοτε πρόεδρο της καρδιάς τους, θα τον έστειλε στην πιο βαθιά κατάθλιψη. Διότι τι είχε ζητήσει ο άνθρωπος; Εκλογές για αρχηγό για να τελειώνει μια και καλή το «φαινόμενο» Κασσελάκη. Και τι ψήφισαν αυτοί; Απέρριψαν την πρότασή του. Αυτός νόμιζε ότι τους «έχει» (το «σύνδρομο των πρώην», μου έλεγε χθες το μεσημέρι μια φίλη μου, η Ντόρα), ότι τον ακολουθούν πιστά και παντού, τυφλά χωρίς δεύτερη συζήτηση, και εκείνοι του είπαν «όπα, δικέ μας, ως εδώ. Αρκετά».

Για μένα, αυτό ήταν και το πιο σημαντικό μήνυμα του Συνεδρίου. Ούτε η ήττα τού για ένα 4μηνο ακόμη αρχηγού Κασσελάκη, ούτε η πιστοποίηση του διχασμού και της επαπειλούμενης νέας διάσπασης, ούτε καν η με σπασμένα φρένα πλέον περιδίνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ο απογαλακτισμός της βάσης του ΣΥΡΙΖΑ από τον άνθρωπο που τον έφερε στην εξουσία. Τελείωσαν – οι οπαδοί – με κρότο το πολιτικό του κεφάλαιο. Ο Κασσελάκης και οι υπόλοιποι «μπορεί να κριθούν από τα αποτελέσματα», όπως σημείωσε το βράδυ της Κυριακής, αλλά το αποτέλεσμα έκρινε, και τον έκρινε σκληρά, ήδη αυτόν…

Νομίζω ότι τίποτε πια δεν είναι το ίδιο στον ΣΥΡΙΖΑ ύστερα από αυτό.

Διαδικτυακές σφαλιάρες

Οπως ανέφερα και χθες, «οι όμορφες αγάπες όμορφα καίγονται». Το έγραψα με αφορμή την προχθεσινή σκληρή επίθεση του «πολλά βαρύ και όχι» Πολάκη κατά του πρώην ειδώλου του, του προέδρου Αλέξη, του βετεράνου, του απόμαχου. Η επίθεση αφορούσε, όπως είναι γνωστό, την παρέμβαση Τσίπρα με την οποία έστειλε αδιάβαστο το Συνέδριο, δύο μόλις ώρες πριν ξεκινήσει. Αλλά τις πρώτες μεταμεσονύκτιες ώρες, χθες, είχαμε καινούργια έργα. Οπαδός Πολάκη, ο οποίος συχνά κάνει αναρτήσεις στον «τοίχο» του στο Facebook, έριξε κάτι σφαλιάρες στον πρώην αρχηγό του κόμματος, τις οποίες ως και… ξεγυρισμένες θα τις ονόμαζε κάποιος. Ο Πολάκης, ο οποίος, όπως επίσης γνωρίζουν οι χρήστες του Facebook, μπορούσε να κατεβάσει την ανάρτηση του οπαδού, δεν το έκανε, την άφησε να υπάρχει, έτσι ώστε εύλογα να υποθέσει κανείς ότι έως και συμφωνεί μαζί του. Και επίσης ότι ο οπαδός λέει αυτά που δεν θέλει να πει ο «πολλά βαρύς και όχι» Σφακιανός για το τοτέμ του ΣΥΡΙΖΑ Τσίπρα. Την παραθέτω προς τέρψιν του φιλοθεάμονος κοινού:

«Είμαι ένας απλός πολίτης, αλλά ορμώμενος από τη δήλωση «κύκλων» (σ.σ.: του Τσίπρα, μετά το τέλος του Συνεδρίου), ότι όλοι θα κριθούν από το αποτέλεσμα, θέλω να ρωτήσω τον Α. Τσίπρα: δηλ. εσένα όλη σου η πορεία κρίθηκε από το 17,83% των εκλογών; Μήπως θα έπρεπε να κάνεις αρχικά την αυτοκριτική σου και στη συνέχεια να βοηθήσεις με την εμπειρία σου να ανακάμψει ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ. Κινήσου θετικά, ενωτικά, αγωνιστικά. Νιώθω ότι λειτουργείς σαν θυμωμένο παιδί, επειδή θεωρεί ότι το έχουν αδικήσει. Πολέμησε τις καταστάσεις που σε ρίξανε».

Δάκρυσα.

Καραμπινάτη παραβίαση

Ο πρόεδρος Κασσελάκης έχει μία ή περισσότερες εταιρείες στο εξωτερικό. Η αποκάλυψη του site News 24/7, εν μέσω Συνεδρίου, δεν είχε βέβαια τη δημοσιότητα που λογικά θα είχε αν ερχόταν κάποια άλλη στιγμή, αλλά εδώ είμαστε για να τη φωτίσουμε – εμείς που δεν είμαστε και ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί έχουμε μια καραμπινάτη παραβίαση του νόμου περί πόθεν έσχες και ο πρόεδρος Κασσελάκης επιχείρησε να την περάσει «αέρα – πατέρα». Οτι εντάξει, μωρέ, δεν τρέχει και τίποτε. Εχει μια εταιρεία, παραδέχθηκε, αλλά θα ρωτήσει τους δικηγόρους του (ποιον; Τον Καπνισάκη, που έχει στο γραφείο του;) κι αν αποδειχθεί ότι αυτό αντιβαίνει στον νόμο, θα την πουλήσει. «Αν αποδειχθεί»; Τι να αποδειχθεί; Ο νόμος είναι σαφής. Κι εκείνος είναι αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο τέταρτος στη σειρά πολιτειακός παράγων. Δεν μπορεί να έχει εταιρεία.

Εγώ απ΄ αυτή εδώ τη στήλη είχα επισημάνει προ μηνών, όταν είχε ανακοινώσει ότι μεταβαίνει στο Παρίσι «για επαγγελματικούς λόγους», ότι ως αρχηγός της αντιπολίτευσης δεν μπορεί να έχει οποιαδήποτε επαγγελματική απασχόληση, και δη στο εξωτερικό. Και είχα διερωτηθεί «τι είδους επαγγελματικοί λόγοι είναι αυτοί οι οποίοι τον εξανάγκασαν να μεταβεί στο Παρίσι». Ωστόσο, καμία απάντηση. Πλην των γνωστών τρολ του ΣΥΡΙΖΑ που μου την «έπεσαν» γιατί τόλμησα να απευθύνω τέτοιο «ασεβές» ερώτημα στον πρόεδρό τους, από την πλευρά του καμία απάντηση. Τώρα υποστηρίζει ότι θα πάρει τη γνώμη δικηγόρων. Το γιατί δεν ζήτησε να την πάρει πριν από την αποκάλυψη δεν φαίνεται να τον απασχολεί πάντως…

ΟΚ. Νομίζω ότι, όπως και για πολλά άλλα που αφορούν το βιογραφικό του, ο πρόεδρος, με «όλο τον σεβασμό», πάλι τρέλα πουλάει…

Ο πόλεμος των τρολ

O πιο σκληρός πόλεμος που έλαβε χώρα μετά το τέλος του Συνεδρίου – όπερα μπούφα ήταν αυτός στο Διαδίκτυο, μεταξύ των μεν και των… μεν! Συριζαίοι κάθε απόχρωσης, κάθε γκρουπούσκουλου, φατρίας, φράξιας και κάθε αρχηγίσκου πλακώνονταν (και μερικοί πλακώνονται ακόμη και τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές) ως τα ξημερώματα της Δευτέρας για το τι ακριβώς ψήφισαν οι σύνεδροι και ποια είναι η επόμενη ημέρα στο κόμμα. Χυδαία υπονοούμενα, βρισιές, κατηγορίες χωρίς αποδείξεις και αντίκρισμα, και στο βάθος το ύφος και το ήθος ενός κόμματος – κουρελού, που κυβέρνησε τη χώρα (με τα γνωστά αποτελέσματα) για 4½ χρόνια. «Λογαριασμοί» των τρολ που πληρώνει το κόμμα να επιτίθενται στους άλλους που στηρίζουν αυτούς που «έχασαν», υποτίθεται, στην αναμέτρηση – την εσωκομματική αντιπολίτευση. Απίθανα πράγματα. Το μόνο θετικό από όλα αυτά είναι ένα: ότι δεν υπάρχει πια ούτε ένας Ελληνας που να μην αντιλαμβάνεται από τι γλιτώσαμε το 2019 – όχι όμως το 2015. Αλλά τέλος πάντων. Σημασία έχει ότι ξεγυμνώθηκαν.

Τελευταία Νέα