Συμπαράσταση

Η συνταξιούχος δημοσιογράφος Ιωάννα Κολοβού έχασε το σπίτι της λόγω χρεών. Οπως είχε πει και η ίδια, στην πλάτη της κουβαλούσε δυσθεώρητα χρέη από… κλήσεις, αλλά και εισφορές στον ΕΦΚΑ. Το σπίτι βγήκε σε πλειστηριασμό και αγοράστηκε από μία εταιρεία. Ο νέος ιδιοκτήτης έλαβε αναγκαστικά μέτρα προκειμένου η κυρία Κολοβού να απομακρυνθεί από το σπίτι. Τα υπόλοιπα τα είδατε στην τηλεόραση. Οι συλλογικότητες έσπευσαν προς υποστήριξη της συνταξιούχου, ενώ ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ τερμάτισε τον δείκτη του λαϊκισμού προσφέροντάς της το πατρικό του σπίτι στο Κουκάκι. Θα ήταν καλύτερο και επικοινωνιακά πιο αποτελεσματικό, αν της προσέφερε το σπίτι στα Χάμπτονς ή στο Μαϊάμι. Η κυρία Κολοβού είπε ότι δεν αποδέχεται την προσφορά, θα ήθελε να μείνει στο σπίτι της. Τελικώς θα βολευτεί κάπου αλλού.

Ολοι γνωρίζουμε ότι αν στη θέση της κυρίας Κολοβού ήταν κάποιος άλλος, ας πούμε ένας πενηντάρης επιχειρηματίας που έχασε το σπίτι του λόγω δανεισμού, καμία συλλογικότητα δεν θα έσερνε τα άρβυλά της, ούτε θα σήκωνε πανό για να συμπαρασταθεί. Η Κολοβού βολεύει. Είναι γυναίκα, συνταξιούχος και ιδεολογικά ενταγμένη στη σφαίρα της Αριστεράς. Αυτά αρκούν για να αποδυναμώσουν κάθε επιχειρηματολογία από την αντίθετη πλευρά. Από τη στιγμή που έχουμε μπροστά μας μία συνταξιούχο, που λέει και τα «σωστά» πράγματα, όλα τα υπόλοιπα υστερούν σε σημασία. Τα χρέη της αξιολογούνται ως επαχθή, αλλά και απεχθή αφού αφορούν πρόστιμα και οφειλές προς το Δημόσιο. Και καθώς η ίδια είναι φυσιογνωμικά συμπαθής, υπάρχει το πλαίσιο ώστε να χρησιμοποιηθεί για ανέξοδες ασκήσεις αγωνιστικού λαϊκισμού. Βολεύει και η αγορά του σπιτιού από εταιρεία. Αν το είχε αγοράσει μία οικογένεια, η συνθήκη θα ήταν αμήχανη.

Το «Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη» είναι καλό ως σύνθημα, αλλά δεν εξηγεί και τι μπορεί να γίνει στη συνέχεια. Διότι ακόμα και αν δεχθούμε ότι η Κολοβού είχε αντικειμενική αδυναμία αποπληρωμής των χρεών της, δίπλα της υπάρχουν και χιλιάδες άλλοι που σταμάτησαν να πληρώνουν από πονηριά. Και ακόμα περισσότεροι που ματώνουν για να εξοφλούν κάθε μήνα τις δόσεις τους. Αλλά σε αυτούς δεν συμπαραστέκεται ποτέ κανείς.