Στο Μικρό Άνεσις από 15 Οκτωβρίου κάθε Τετάρτη έως Κυριακή η Φαίδρα Δρούκα, πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Το υπέροχό μου διαζύγιο» της Τζεραλντίν Αρόν σε σκηνοθεσία Κοραή Δαμάτη. Υποδύεται την  Άντζελα Κέννεντι Λίπσκυ, μια γυναίκα της οποίας ο μεσόκοπος σύζυγος, και μοναδικός άντρας που γνώρισε στην ζωή της, τής αναγγέλλει περίλυπος ότι ερωτεύθηκε μια εικοσιπεντάχρονη και της ζητάει διαζύγιο. Την  ίδια μέρα, η κόρη της, της ανακοινώνει ότι κι αυτή θα φύγει απ’ το σπίτι για να μείνει με τον σύντροφό της κι έτσι η Άντζελα μένει μετέωρη σε ένα καινούργιο σύμπαν που δεν γνωρίζει.

Η Ιρλανδή συγγραφέας, με χιούμορ, αυτοσαρκασμό και ζωντάνια, μάς παροτρύνει να ζήσουμε μαζί με την χωρισμένη Άντζελα, όλες τις σκέψεις, τα συναισθήματα, τις αποφάσεις, και τις καινούργιες εμπειρίες μιας γυναίκας που βρίσκεται στην πιο κρίσιμη καμπή της ζωής της, στο… αναπάντεχο διαζύγιο! Μιας γυναίκας έξυπνης μεν αλλά και παιδιάστικα αφελής -λόγω συζυγικών υποχωρήσεων- τρυφερής, δοτικής αλλά και συνάμα φοβισμένης, επίσης λόγω συζυγικών υποχωρήσεων, χαρούμενης και ταυτόχρονα θλιμμένης.

Η Φαίδρα Δρούκα μιλάει στα «Νέα» για το ρόλο της, το θέατρο μετά την πανδημία και τα διαζύγια.

Πώς προσεγγίζετε το ρόλο;

Πάντοτε στο θέατρο και όχι μόνο προσεγγίζω ένα ρόλο σε σχέση με τις πληροφορίες που έχω γι’αυτόν, σε σχέση με τη δική εμπειρία, την παρατηρητικότητά μου, το ένστικτό μου, την φαντασία μου και φυσικά σε σε σχέση με τα ζητούμενα που έχω με τον σκηνοθέτη.

Συναντιέστε με το συγκεκριμένο έργο ξανά σε μεγάλη θεατρική σκηνή μετά από ενάμιση χρόνο και μια πανδημία όπου τα θέατρα έκλεισαν. Το βλέπετε πλέον με διαφορετικό μάτι;

Νομίζω ότι τα πάντα βλέπω πλέον με διαφορετικό μάτι οπότε φυσικά  και το έργο το βλέπω ακόμη πιο ανθρώπινα.

Ως γυναίκα και παντρεμένη μάλιστα, μπορείτε να νιώσετε την ηρωίδα σας για τον πρότερο εφησυχασμό της και τώρα το άγχος της νέας κατάστασης;

Φυσικά και μπορώ να τη νιώσω την ηρωίδα, όχι σε σχέση με τον πρότερο εφησυχασμό όπου θα το έλεγα συνήθεια, ρουτίνα αλλά και σίγουρα περισσότερο με το άγχος της νέας κατάστασης. Μια γυναίκα όπου δεν έχει μάθει να στέκεται στα πόδια της, δεν έχει προλάβει να κάνει αυτά που έχει ονειρευτεί και ξαφνικά νιώθει την ακύρωση της απ’τον άντρα της όπου εύκολα και γρήγορα την αντικαθιστά με μια νεότερη 25 χρονών. Κάθε γυναίκα μπορεί να νιώσει πόσο δυσάρεστη είναι μια τέτοια θέση και πόσο πρέπει να πονέσεις ώστε να βγεις αολι όλη αυτήν  την κατάσταση προχωρώντας πραγματικά τη ζωή σου.

Αυτή η μετέωρη κατάσταση στην οποία νιώθει ότι βρίσκεται η ηρωίδα, είναι ευκαιρία για αλλαγές ή μια πολύ τρομακτική εμπειρία;

Κατά την γνώμη μου ξεκινάει ως μια πολύ τρομακτική εμπειρία και πολύ πανικό, αλλά σιγά σιγά καταλήγει να είναι ευκαιρία για αλλαγές και μάλιστα πολύ σημαντικές και μεγάλες. Τόσο που ούτε η ίδια δεν μπορούσε να φανταστεί.

Μπορεί ένα διαζύγιο να είναι υπέροχο; Ποια «μαθήματα»  παίρνουμε από την παράσταση;

Φυσικά, φυσικά, φυσικά! Ενα διαζύγιο μπορεί να είναι υπέροχο. Το έχω πει πολλές φορές και το πιστεύω. Ειδικά για τις γυναίκες όπου πολλές φορές δεν γνωρίζουν τη δύναμή τους και τις δυνατότητές τους και πολλές φορές δεν είναι δική τους επιλογή ο χωρισμός. Όμως ακριβώς  γι’αυτούς τους λόγους καταλήγει να είναι υπέροχο. Τα «μαθήματα» που παίρνουμε είναι ότι  πάντα υπάρχει φως, ελπίδα, δικαιώση και ότι συνήθως μετά από πόνο, προσωπική δουλειά έρχεται η απόλαυση στη ζωή. Και η αληθινή αγάπη στον εαυτό μας.

Οι σχέσεις μεταξύ δύο ανθρώπων που αγαπήθηκαν θεωρείτε ότι τελειώνουν μ’ ένα διαζύγιο ή μπορούν να συνεχιστούν;

Η ζωή έχει δείξει ότι  μπορούν να συμβούν και οι δύο περιπτώσεις και με απόλυτη επιτυχία, όπως επίσης και με απόλυτη αποτυχία.