Αναζήτηση
Ο χώρος αυτός είναι αυτό που λέμε «πιασάρικος» γιατί αφορά «επώνυμους» για τους οποίους πάντα υπάρχει ένα δικαιολογημένο ενδιαφέρον από το κοινό. Η αρχή έγινε δημόσια με καταγγελία σε πλατώ πρωινής τηλεοπτικής εκπομπής. Ακολούθησαν αμέσως υποστηρικτικές της καταγγελίας αναρτήσεις σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης και ΜΜΕ. Αμέσως μετά ξεκίνησαν και άλλες καταγγελίες για εξίσου σοβαρής ποινικής απαξίας συμπεριφορές για άλλα πρόσωπα «επώνυμα».
Δεν κρύβω ότι απο δικηγορικής ιδιότητας στην αρχή στεκόμουν πολύ επιφυλακτική στις καταγγελίες που γίνονται με αυτόν τον τρόπο, εννοώντας μέσω των ΜΜΕ και όχι δια της νόμιμης οδού αλλά και για τον χρόνο που λαμβάνουν χώρα, δηλαδή χρόνια μετά.
Σκεφτόμουν συγκεκριμένα «…μα καλά καταγγέλουν παραγεγραμμένα αδικήματα;…δεν φοβούνται τις συνέπειες μιας συκοφαντικής δυσφήμησης;..». Απόδειξη της νομικής προσέγγισης του θέματος είναι η σημερινή είδηση ότι ο εισαγγελέας έθεσε στο αρχείο την σπουδαία αποκάλυψη της Μπεκατωρου, όσον αφορά την ίδια, γιατί, όσον αφορά την τότε 11χρονη κοπέλα που επίσης αποκάλυψε στην καταγγελία της ο δράστης που έβγαινε και υπερασπιζόταν όσα έκανε λέγοντας ότι θα την παντρευόταν (!!!!!!!!!!) έχει ήδη προφυλακιστεί.
Με την πάροδο των ημερών και το πλήθος των καταγγελιών που εξακολουθούν και βγαίνουν στο φως της δημοσιότητας συνειδητοποιώ ότι έκανα λάθος, δεν είναι η ουσία στο συγκεκριμένο ζήτημα η νομική προσέγγιση του. 
Το αντιμετώπισα ως δικηγόρος υπεράσπισης το θέμα και δεν κοίταξα βαθύτερα τον ανθρώπινο παράγοντα. Αυτοί οι άνθρωποι μέσω της πρώτης καταγγελίας βρήκαν τον τρόπο και την δίοδο να αποκαθηλώσουν από τον θρόνο τους με το χειρότερο τρόπο και μάλιστα εκκωφαντικά τους μεγαλύτερους τους φόβους. Να ανοίξει επι της ουσίας ένας διάλογος για το τι συμβαίνει στο θέατρο. Και ίσως αυτό να είναι η αρχή να ανοίξει μια συζήτηση για όλους τους χώρους εργασίας στους οποίους ο ιεραρχικά ανώτερος εκμεταλλεύεται τη θέση του και καταχράται της εξουσίας του.
Και είναι και μια ηθική και κοινωνική συνάμα δικαίωση για όλα εκείνα τα παιδιά που ξεκίνησαν τις σπουδές τους στο θέατρο με τόσα όνειρα και φιλοδοξίες για σπουδαία κατορθώματα και με τις αντίστοιχες συμπεριφορές των ισχυρών απέναντι τους σιχάθηκαν το χώρο, είτε αποχώρησαν απο αυτόν, είτε δεν έκαναν καριέρα, γιατί αρνήθηκαν, γιατί δεν είχαν τη δύναμη να αντιδράσουν. Ίσως αυτή να είναι μια καταδίκη ανώτερη και σημαντικότερη από οποιαδήποτε ποινική αντιμετώπιση.
Είναι πραγματικά κοινωνικό το ζήτημα και πολύ σπουδαίο εφόσον δεν κρύβει σκοπιμότητες. Οι όποιες σκοπιμότητες όμως θα ξεφούσκωναν πολύ γρήγορα το κύμα που έχει ξεσηκωθεί μέρες τώρα, κάθε μέρα και με μια νέα αποκάλυψη. Το ότι οι καταγγελίες έχουν μια κάποια υπόσταση αποδεικνύεται και από την χλιαρή αντίδραση και μη διάψευση επι της ουσίας των καταγγελλομένων.
Η επόμενη ημέρα θα βρει το θέατρο «ανακουφισμένο» και τους ηθοποιούς και συντελεστές σίγουρα πιο απελευθερωμένους και δίχως φόβο, μολονότι θα είναι όλοι «μαγκωμένοι» στην αρχή. Και ίσως είναι μια ευκαιρία να συστηθούν απο την αρχή όλοι μεταξύ τους.
Και δεν είναι τυχαίο που η αποκάλυψη για ένα τεράστιο κοινωνικό θέμα ξεκίνησε απο τον χώρο του θεάτρου. Διότι πραγματικά ηθοποιος σημαίνει φως και φωτίστηκε τελικά, έστω και με καθυστέρηση, τι συνέβαινε για χρόνια στον χώρο…
