Το είδαμε και αυτό. Τον Αλέξη Τσίπρα να κάνει διαδικτυακό διάγγελμα για να εορτάσει τον έναν χρόνο χωρίς μνημόνια!

Με τις απαραίτητες αναφορές στην Ιθάκη και τους μνηστήρες, όπως και πέρσι.

Όχι αυτή τη φορά δεν φόρεσε γραβάτα, ούτε έβγαλε φωτογραφίες με τον Πάνο Καμμένο.

Άλλωστε, ο τελευταίος περνά τη δική του… Οδύσσεια αναζητώντας λιμάνι που να μην τον γιουχάρουν.

Όμως, η ουσία παραμένει: ο Αλέξης Τσίπρας πιστεύει ότι έβγαλε τη χώρα μας από τα μνημόνια.

Και θεωρεί ότι η ιστορία πρέπει να του το αναγνωρίσει.

Μόνο που η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική.

Ο Αλέξης Τσίπρας δεν έβγαλε τη χώρα από τα μνημόνια.

Ο Αλέξης που κάποτε θα τα καταργούσε «με έναν νόμο και ένα άρθρο» αποδέχτηκε τα μνημόνια και τα έκανε πράξη.

Εφάρμοσε, δηλαδή, πολιτικές λιτότητας, προώθησε τις ιδιωτικοποιήσεις, γονάτισε τη μεσαία τάξη στη φορολογία και επέκτεινε την ελαστική και επισφαλή απασχόληση.

Και σαν να μην έφτανε αυτό, για να μπορέσει να κάνει την περσινή του φιέστα, αποδέχτηκε όλα όσα απαίτησαν οι δανειστές.

Και το βασικό που αποδέχτηκε ήταν ότι η χώρα θα παραμείνει σε καθεστώς μνημονιακής λιτότητας, επιτήρησης και επιτροπείας για δεκαετίες.

Αυτή ήταν η «έξοδος» που πέτυχε ο Αλέξης Τσίπρας: πρωτογενή πλεονάσματα, λιτότητα και έλεγχος από τους δανειστές σε βάθος χρόνου.

Ούτε είχε δρομολογήσει καμιά τρομερή «κοινωνική πολιτική» όπως επαίρεται.

Απλώς προσπάθησε να κάνει μερικές προεκλογικές παροχές.

Όπως κάθε πολιτικάντης παραμονές των εκλογών.

Γιατί τον πυρήνα της λιτότητας δεν τον άγγιξε.

Γι’ αυτό το λόγο ας μη μιλάει για «μνηστήρες που επιχειρούν να γκρεμίσουν όσα με πολύ κόπο χτίσαμε».

Γιατί και αυτός είναι συνυπεύθυνος.

Γιατί όταν έπρεπε να κάνει τη ρήξη, προτίμησε να υπογράψει μνημόνιο.

Γιατί το μόνο που τον ένοιαζε ήταν να μείνει στην εξουσία.

Γιατί δεν έπεισε ότι είναι λιγότερο κυνικός από τους προηγούμενους.

Γι’ αυτό και έχασε τις εκλογές.

Και γι’ αυτό τις κέρδισε ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Και αυτός κυβερνά σήμερα και όχι ο Αλέξης Τσίπρας.

Η χώρα και αριστερά χρειάζεται και προοδευτικές πολιτικές και ισχυρή αντιπολίτευση.

Όμως, για να τα κάνει αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει πρώτα να κάνει αυτοκριτική.

Να εξηγήσει γιατί εφάρμοσε τα αντίθετα από όσα πρέσβευε.

Να πείσει ότι μπορεί πραγματικά να κάνει κάτι διαφορετικό.

Μέχρι τότε ας αφήσουν τα παραληρήματα μεγαλείου και τα διαγγέλματα.

Ας σεβαστούν τουλάχιστον έναν λαό που δέκα χρόνια τώρα δεν βλέπει φως στο βάθος του τούνελ.