ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΙ

Η κυβέρνηση ξαναζεσταίνει ένα πρόγραμμα που εξήγγειλε κάποτε μετά βαΐων και κλάδων και δεν εφάρμοσε ποτέ. Αλλά το τελευταίο πράγμα που έχει ανάγκη η χώρα αυτή την περίοδο είναι τα ξαναζεσταμένα προγράμματα. Το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται είναι κι άλλες υποσχέσεις ή –ακόμη χειρότερα –μονομερείς ενέργειες, το κόστος των οποίων θα κληθούν να καταβάλουν και πάλι οι έλληνες πολίτες.

Το παράδειγμα του παγώματος του ΦΠΑ στα νησιά είναι πολύ πρόσφατο για να το αγνοήσει κανείς: οι δανειστές ζήτησαν ισοδύναμα μέτρα για μόλις 28 εκατομμύρια ευρώ. Το γεγονός αυτό και μόνο αποκαλύπτει τη μεταμνημονιακή πραγματικότητα: μετά το τέλος και του τρίτου προγράμματος, η χώρα μας θα παραμείνει σιδηροδέσμια μιας αυστηρότατης επιτροπείας όπου η κυβέρνηση θα είναι συνεχώς υποχρεωμένη να αποδίδει λογαριασμό. Πώς λοιπόν και σε συνεννόηση με ποιον σχεδιάζονται και εξαγγέλλονται από φοροελαφρύνσεις έως αυξήσεις στους μισθούς; Ποιος θα πληρώσει τον λογαριασμό;

Η απάντηση είναι πως τον λογαριασμό θα πληρώσουν οι φορολογούμενοι. Ή μάλλον τους λογαριασμούς. Γιατί πέρα από το γεγονός ότι θα βάλουν το χέρι στην τσέπη για να εξυπηρετήσουν τα παροχολογικά σχέδια της κυβέρνησης, θα πληρώσουν και την υπονόμευση της όποιας αξιοπιστίας έχει απομείνει στη χώρα. Κάτι που σημαίνει ότι θα παραμείνουν δέσμιοι της αυστηρής επιτροπείας των δανειστών. Δεν είναι πολύ μεγάλος ο λογαριασμός για μερικά προεκλογικά ψίχουλα;