Ο τσάμπας

Ο ευτυχέστερος τσιγκούνης του ποδοσφαίρου είναι εκείνος που κρατά στην ομάδα του τους καλύτερους ποδοσφαιριστές.

Ο Αρσέν Βενγκέρ δεν ευτύχησε. Εζησε 22 χρόνια στον πάγκο της Αρσεναλ με την ψευδαίσθηση πως η τσιγκουνιά είναι οικονομία.

Λυπάται, λέει, που έχασε μέσα από τα χέρια του τον Κριστιάνο Ρονάλντο. Ακόμα δεν έχει συνειδητοποιήσει γιατί ο Αλεξ Φέργκιουσον κατέκτησε 13 τίτλους στην Πρέμιερ Λιγκ κι αυτός τρεις.

Ο ξερακιανός Γάλλος έβαζε στο ζύγι το ταλέντο, το θεϊκό χάρισμα. Δεν ήταν τσιγκούνης στα λεφτά, ήταν τσιγκούνης στην ψυχή.

Ο Ρονάλντο στον οποίον αναφέρθηκε, πήγε στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ η οποία πρόσφερε τα τριπλάσια χρήματα. Προσέξτε, όχι τα διπλάσια, με τα οποία θα μπορούσε επίσης να τον αποκτήσει. Τα τριπλάσια. Γιατί ο Φέργκιουσον, αν και Σκωτσέζος, ήξερε να εκτιμά το πούρο ταλέντο και να το ανταμείβει σύμφωνα με την αξία του και όχι με τη μικροψυχία του.

Ο Βενγκέρ ξέχασε να πει πως επί των ημερών του πήγε στην Αρσεναλ και ο Ιμπραΐμοβιτς. Ηταν 16 ετών και πετούσε φωτιές. Του πρότεινε να δοκιμαστεί. «Τα μεγάλα ταλέντα δεν δοκιμάζονται» του είπε ο έφηβος και μάζεψε τα πράγματά του.

Ηθελε τον Εντέν Αζάρ με ψίχουλα. Απέρριψε τον Γκάρεθ Μπέιλ γιατί στη θέση του είχε βρει πιο φθηνό παίκτη. Η ρήτρα του Λουίς Σουάρες ήταν 40 εκατ. στερλίνες κι αυτός έδωσε 40 εκατ.+1.

Ο Βενγκέρ πίστευε μέχρι την τελευταία ημέρα που έφυγε από την Αρσεναλ πως θα βρίσκει μια ζωή φθηνούς Ανρί, Βιεϊρά και Ανελκά. Ηθελε με το τσάμπα να φτιάχνει ομάδες.

Είναι αυτή η οίηση που αισθανόταν και στο τέλος τον κατάπιε σαν μαύρη τρύπα.

Με αφορμή την αποχώρησή του γράφτηκαν θούριοι για τα επιτεύγματά του. Κάθισε στο τιμόνι μιας εκ των πλουσιότερων ομάδων του κόσμου και αποθεώθηκε για τους τρεις τίτλους που κατέκτησε σε 22 χρόνια.

Ο Φέργκιουσον θα πρέπει να αισθάνεται αδικημένος.