Εκαμαν την εμφάνισίν των εις τας προθήκας διαφόρων ανθοπωλείων οι πρώτες φράουλες. Και μόνον η θέσις από της οποίας εμφανίζονται φθάνει διά να τας χαρακτηρίση ως είδος εξαιρετικής πολυτελείας. Ο πολύς κόσμος περνά, στέκεται έξω από τας κρυσταλλίνας προθήκας, θαυμάζει και προσπερνά. Η γεύσις του λεπτού αυτού καρπού –φράουλες μέσα εις παγωμένο γλυκύ κρασί, φράουλες με κρέμα σαντιγύ –διασώζεται ακόμη… ως ανάμνησις. Εις τας προθήκας όπου εκτίθενται οι πρώτες φράουλες των κήπων της Κηφισιάς, διαφημίζεται το λεπτόν των άρωμα. Αλλ’ ως προς αυτό, ο πολύς κόσμος δεν παίρνει ούτε θα πάρει… μυρωδιά. Μεταξύ των θαυμαστών της φράουλας και του αρώματός της μεσολαβεί απομονωτικώς το παχύ κρύσταλλον της προθήκης, μεσολαβεί –αλλοίμονον! –ως τείχος αδιαπέραστον και η υψηλή, η απρόσιτος τιμή…