Η Φώφη Γεννηματά αποκλείοντας οριστικά και αμετάκλητα και την παραμικρότερη σκέψη για συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ και έπειτα από σειρά συντριπτικών καταγμάτων, που επέφερε κατά του πολιορκητή της Δημοκρατικής Συμπαράταξης (ΔΗΣΥ) Αλέξη Τσίπρα, με συνεντεύξεις της στα «ΝΕΑ» άνοιξε ανέτως τον μέχρι προχθές κλειστό δρόμο για δυναμική ανασυγκρότηση των δυνάμεων του διάσπαρτου σοσιαλδημοκρατικού χώρου. Ενός χώρου που είτε μας αρέσει είτε όχι διαδραμάτισε τον ρόλο ενός από τους ακρογωνιαίους λίθους στο κοινοβουλευτικό μας πολίτευμα.

Το Συνέδριο της ΔΗΣΥ πραγματοποιήθηκε με τις πιο εντυπωσιακές και απρόσμενες συμμετοχές, αλλά και προσχωρήσεις προσώπων που μολονότι διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στην κυβερνητική πολιτική του ΠΑΣΟΚ, είχαν αυτοπαροπλιστεί, προφανώς αναμένοντας το σύνθημα της ανασυγκρότησης του χώρου, που από παράδοση ονομαζόταν Κεντροαριστερά.

Το δεύτερο όμως συνθετικό της λέξης Κεντρο-Αριστερά έγινε από τον ΣΥΡΙΖΑ «βρώμικη λέξη», όπως εύστοχα παρατηρεί στην πρόσφατη συνέντευξή του στο «Βήμα της Κυριακής» ο καθηγητής και διευθυντής του Τμήματος Πληροφορικής στο Πανεπιστήμιο ΜΙΤ Μιχάλης Μπλέτσας. Από την άποψη αυτή, προτιμότεροι και επικρατέστεροι κρίνονται οι όροι «σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις», «προοδευτικό Κέντρο» ή «κεντροσοσιαλιστικός χώρος» και ας ονειρεύεται, τις καυτές θερινές νύχτες, ο αποστάτης του ΠΑΣΟΚ Παναγιώτης Κουρουμπλής ότι «φυσικός σύμμαχος του ΣΥΡΙΖΑ είναι η Δημοκρατική Συμπαράταξη».

Αυτό το «συμμαχικό» αστείο αρκετά μόλυνε την ατμόσφαιρα, όχι μόνο του Κοινοβουλίου αλλά και του ελληνικού καθημερινού βίου. Κατά συνέπεια, μετά τον αμετάκλητο αποκλεισμό του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα από τα interna corporis του μεγάλου σοσιαλδημοκρατικού μετώπου, φρονιμότερο θα ήταν για το σημερινό αφελές και τυμβωρυχικό πρωθυπουργικό κακέκτυπο του Ανδρέα Παπανδρέου, δηλαδή για τον Αλέξη Τσίπρα και τα εξαπτέρυγά του, να αναδιπλωθούν στην αρχική γραφική πολιτική αφετηρία τους. Και τότε είναι βέβαιο ότι τα σχιζοφρενικά οράματα του ανεκδιήγητου πρωθυπουργικού alter ego και ημιεπίσημου porte parole περί ηρωικής Καμμενο-Παππικής Σοβιετίας θα αναρτηθούν ως προμετωπίδα στο παλαιοημερολογίτικο κομματικό κτίριο της Κουμουνδούρου.

Η αλήθεια είναι ότι το μέχρι σήμερα διψήφιο συριζανελικό νούμερο των δημοσκοπήσεων, με γεωμετρική πρόοδο, δεν αποκλείεται να συρρικνωθεί σε μονοψήφιο. Δεν εξηγείται αλλιώς η ύστατη ικετευτική πλέον κραυγή των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ για σύμπραξη με τη ΔΗΣΥ με έναν και μόνο στόχο: να μετατραπεί η ΔΗΣΥ σε θλιβερό κομπάρσο του δεύτερου μέχρι στιγμής κόμματος. Αλλά ως πρώην αξιωματική αντιπολίτευση, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ξεκαθαρίσει τον ρόλο του ως πολιτικού ταραξία και ολετήρος (δυναμιτισμός της ενότητας των πολιτικών δυνάμεων για από κοινού αντιμετώπιση της μνημονιακής κρίσης, αλλά και διακριτικές σχέσεις με τους «γνωστούς – αγνώστους»).

Συμπέρασμα: Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ήταν ανέκαθεν ξένο σώμα στον τσαλαπατημένο, από πολιορκητές, τυχοδιώκτες, χώρο της ελληνικής Κεντροαριστεράς. Με το εν εξελίξει Συνέδριο της ΔΗΣΥ που τελεί υπό τη συντονιστική επίβλεψη του υπέροχου καθηγητή Νίκου Αλιβιζάτου, ήδη έγινε το σάλπισμα οπισθοχώρησης του Αλεξίου του Πολιορκητού από έναν ιστορικό πολιτικό χώρο, όπου δεν έχουν θέση οι θλιβερές ρεπλίκες του πολιτικού τυχοδιώκτη Νικολάς Μαδούρο.