Για το ένστικτο, τον αυθορμητισμό, για το παιδί που πιθανόν κρύβεται μέσα μας και κάποιες φορές οφείλουμε να το αφουγκραζόμαστε, εντέλει για την ίδια τη ζωή, μιλάει το έργο «Θα σε πάρει ο δρόμος» του Σάκη Σερέφα, το οποίο επαναφέρει στο θέατρο η Στέλλα Σερέφογλου.

Πρόκειται για μια νέα ανάγνωση του έργου που, ακριβώς επειδή είναι σπονδυλωτό μυθιστόρημα αποτελούμενο από 20 αυτοτελείς ιστορίες καθημερινότητας οι οποίες εμπεριέχουν το στοιχείο της ανατροπής, προσφέρει διαφορετικές γωνίες προσέγγισης. Στη δραματουργική επεξεργασία η σκηνοθέτρια επέλεξε 10 από τις ιστορίες για να τονίσει αυτό που επισημαίνει και ο συγγραφέας στο κείμενό του, ότι δηλαδή η μαγεία της ζωής, της ρουτίνας είναι η ανατροπή της, αναπόσπαστο κομμάτι της ανθρώπινης μοίρας.

Ενα κινεζικό ρητό λέει «ο δρόμος δανείζει τη δύναμή του σε αυτούς που εναρμονίζουν τον εαυτό τους με τον δρόμο» και οι ιστορίες που αναπτύσσει ο Σερέφας στο έργο του είναι παραλλαγές του.

Η Σερέφογλου επέλεξε να μετατρέψει τη θεατρική σκηνή σε κουζίνα, τόπο συνάντησης των πρωταγωνιστών –διαφορετικοί κάθε φορά, τους οποίους υποδύονται οι Λένα Γιάκα και Γιάννης Δρακόπουλος –για να μοιραστούν σαν σε εξομολόγηση, με αφορμή το μεσημεριανό ή το βραδινό φαγητό, ό,τι απρόβλεπτο τους συνέβη.

Το «Θα σε πάρει ο δρόμος» είναι ιστορίες καθημερινών ανθρώπων που τους συμβαίνει ένα τυχαίο γεγονός και μπορεί να τους οδηγήσει κάπου αλλού. «Νομίζουμε ότι έχουμε μια σταθερότητα και ότι έχουμε τον έλεγχο των πραγμάτων στη ζωή μας, αλλά αυτή η κανονικότητα διαταράσσεται από μικροσυμβάντα ή μεγαλοσυμβάντα, τα οποία εκτρέπουν τις ζωές μας σε κατευθύνσεις που δεν είχαμε φανταστεί. Οταν το τυχαίο και το απρόβλεπτο εισβάλλουν στις ζωές μας, η πιο συνηθισμένη αντίδραση είναι να προσπαθούμε να το παρακάμψουμε για να έρθουμε στην πρότερη κατάσταση ισορροπίας. Δεν μας αρέσει η αναστάτωση της κανονικότητας» θεωρεί ο πολυσχιδής Σερέφας και προτείνει «να υποδεχόμαστε τις ανατροπές αυτές, να τις εμπιστευόμαστε, αφήνοντάς τες να μας ανοίξουν νέους δρόμους».