Θάλασσα και σινεμά τις ενώνει, αν και τις χωρίζουν μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα. Πόσο απέχει η Θεσσαλονίκη και το κινηματογραφικό φεστιβάλ της από τις Κάννες και τον αντίστοιχο παγκόσμιας ακτινοβολίας θεσμό; Πέντε ταινίες δρόμο. Η δράση Thessaloniki Goes to Cannes εκφράζει την εξωστρέφεια του κινηματογραφικού φεστιβάλ και φτάνει στο τμήμα Marché du Film του Φεστιβάλ Καννών, μία από τις μεγαλύτερες και πιο περιζήτητες αγορές ταινιών στον κόσμο.

Στις 23 Μαΐου, έξι ημέρες μετά την επίσημη έναρξη του 70ού Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών, θα προβληθούν σε επαγγελματίες του χώρου οι εξής ταινίες μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ, όλες παραγωγής 2017, με σκοπό τη στήριξη της ελληνικής κινηματογραφικής παραγωγής: «Πολυξένη» της Δώρας Μασκλαβάνου (μυθοπλασία, 100′, Ελλάδα), «Χρόνια πολλά» του Χρίστου Γεωργίου (μυθοπλασία, 85′, συμπαραγωγή Ελλάδας, Γαλλίας, Κύπρου, Γερμανίας), «Virus» του Αγγελου Φραντζή (μυθοπλασία, 120′, συμπαραγωγή Ελλάδας, Γαλλίας, Λετονίας), «ΛΠ» του Χρήστου Πέτρου (ντοκιμαντέρ, 70′, Ελλάδα), «Dolphin man» του Λευτέρη Χαρίτου (ντοκιμαντέρ, 87′, συμπαραγωγή Ελλάδας, Γαλλίας, Καναδά, Ιαπωνίας, Ιταλίας).

Μια ιστορία για ένα κορίτσι, ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία, αναζητώντας μόνο αγάπη είναι η «Πολυξένη» της Δώρας Μασκλαβάνου, εμπνευσμένη από πραγματική ιστορία. Η σκηνοθέτρια (υπογράφει και το σενάριο) κάνει μια ταινία για τη μνήμη, την αθωότητα, την αγάπη, την εμπιστοσύνη και ταυτόχρονα για τη γενέθλια πατρίδα και την άλλη, που κάποιους τους αγκάλιασε και τους μεγάλωσε. Θα μπορούσε να είχε συμβεί στις αναταραχές της Αθήνας του 2012: ένας άνδρας των ΜΑΤ βγαίνοντας από την αστυνομική κλούβα πέφτει πάνω στην έφηβη κόρη του που μετέχει στα επεισόδια. Αυτή είναι η εκκίνηση της ταινίας «Χρόνια πολλά» του Χρίστου Γεωργίου που συνεχίζεται στο εξοχικό της οικογένειας, όπου έχουν καταφύγει πατέρας και κόρη σε μια προσπάθεια να διασώσουν τη σχέση τους. Πίσω από τα καπνογόνα διακρίνεται –αχνά –η αγάπη.

Στο «Virus» –που μεταφράζεται ως ιός ή και ως υιός κινηματογραφική αδεία –ο Φραντζής βάζει στο κάδρο του ένα νεαρό ζευγάρι που ζει σε απομακρυσμένη περιοχή της Σιβηρίας, με τη γυναίκα να μένει έγκυος χωρίς να έχει προηγηθεί επαφή με τον σύζυγό της.

Προσωποκεντρικό είναι το «ΛΠ» του Χρήστου Πέτρου, ο οποίος επιλέγει να φωτίσει τη Λένα Πλάτωνος, από τις πιο ιδιοσυγκρασιακές ελληνίδες μουσικούς και πρωτοπόρους της ηλεκτρονικής μουσικής. Το θέμα του σκηνοθέτη παίρνει σχήμα μέσα από τα λόγια μουσικών και συνεργατών της Πλάτωνος αλλά και δικών της εκμυστηρεύσεων.

Η ζωή του θρυλικού αυτοδύτη Ζακ Μαγιόλ εμπνέει τον Λευτέρη Χαρίτο που σκηνοθετεί το «Dolphin man» για να μυήσει τον θεατή στην ελεύθερη κατάδυση μέσα από ένα ταξίδι σε όλο τον κόσμο με υποβρύχιες λήψεις από τους καλύτερους δύτες του κόσμου, μαρτυρίες από στενούς συνεργάτες του Μαγιόλ και σπάνιο αρχειακό οπτικοακουστικό υλικό από τη δεκαετία του ’50 κι έπειτα.