Οι προσπάθειες είναι κάπως εργώδεις, αλλά το τηλεφώνημα φαίνεται ότι τελικά θα γίνει. Στη μία άκρη της τηλεφωνικής γραμμής θα είναι ο Ντόναλντ Τραμπ. Και στην άλλη ο Αλέξης Τσίπρας. Σύμφωνα με τα τυπικά του διπλωματικού ρεπορτάζ, όταν κατεβούν τα ακουστικά, η Αθήνα θα έχει μια πιο σαφή εικόνα για τις προθέσεις της Ουάσιγκτον σε ό,τι αφορά την οικονομική κρίση και τα ελληνοτουρκικά. Από την επαφή, όμως, θα φανεί και κάτι άλλο: η χημεία ανάμεσα στον αμερικανό Πρόεδρο και τον έλληνα Πρωθυπουργό.

Για τον ρόλο των διαπροσωπικών σχέσεων και της καλής χημείας στην πολιτική τα ιστορικά παραδείγματα είναι χιλιάδες. Τσίπρας και Τραμπ θα προσφέρουν πιθανότατα στους ιστορικούς του μέλλοντος άλλο ένα. Αν στη γλώσσα του σώματος του Αλέξη Τσίπρα, στη συνάντηση που είχαν στο Μέγαρο Μαξίμου με τον Μπαράκ Ομπάμα, αποτυπώθηκε ένα τεράστιο χάσμα, στην επικοινωνία με τον Τραμπ θα καταγραφεί μάλλον ένας κοινός φυσικός, αισθητικός και ιδεολογικός τόπος, εκείνη η αίσθηση δηλαδή που κάνει δυο ανθρώπους να αισθάνονται ότι μπορούν να συνεννοηθούν.

Στην πραγματικότητα, ο κοινός τόπος υπάρχει ήδη, στο ακουστικό μένει απλώς να επιβεβαιωθεί. Η ρητορική του Τραμπ δεν είναι ξένη προς τη ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ –ο λαϊκισμός που υποδύεται τον αντισυστημισμό, η διαιρετική τομή ανάμεσα σε πατριώτες και λιγότερο πατριώτες, η περιφρόνηση των θεσμών, οι επιθέσεις στα μέσα ενημέρωσης. Μπορεί να το δει κανείς και σε εικόνα. Να θυμηθεί εκείνη την ακατανόητη πόζα στο Μέγαρο Μαξίμου ανάμεσα στην ανυπόφορη αμηχανία και την υπερβολική ανία. Κι έπειτα, να φανταστεί τον έλληνα Πρωθυπουργό να μιλάει στο τηλέφωνο με τον Τραμπ, χαλαρό, ευδιάθετο και με τα πόδια πάνω στο τραπέζι.