Απλά μαθήματα (στυγνής) στρατηγικής «εν θερμώ». Ή θουκυδίδεια διαλεκτική στην πράξη. Οπου ακριβώς –και σε χρόνο πολιτικώς ελάσσονα –είδαμε να έρχονται τα πάνω κάτω. Με την κοινή λογική να σηκώνει τα χέρια. Παραδιδόμενη, εάν όχι και προδιδόμενη! Και αντιθέτως: τη λογική των στρατηγικών παιγνίων να προτάσσει τους δικούς της κανόνες και να επαναβεβαιώνει την αλώβητή της ισχύ.

Απλοποιώντας λοιπόν (και καταγράφοντας το ιστορικό γίγνεσθαι όπως εξελίσσεται στον ασταθή μας περίγυρο) έχουμε και λέμε:

Μέρος πρώτο

1. Προ μερικών μόλις μηνών, είδαμε τη ρωσική αρκούδα να ακονίζει οργισμένη τα νύχια της. Ετοιμη περίπου να εφορμήσει κατά Τουρκίας. Με τον Πούτιν να προεξοφλεί στραπατσάρισμα του Ερντογάν. Και από την άλλη, τον Ερντογάν να καταφεύγει πίσω από τη θεσμική ασπίδα του ΝΑΤΟ.

2. Την ίδια ώρα (και όλο αυτό το διάστημα) είδαμε την Ουάσιγκτον να «βγάζει καπνούς» καταπιεσμένης οργής για την εντελώς ασύμμετρη πολιτική Ερντογάν σε μείζονα περιφερειακά ζητήματα. Πράγμα που δημιουργούσε ανατροπές σε κρίσιμα ισοζύγια και παραμέτρους για την υπερδύναμη.

3. Είχαν (εν συναρτήσει) προηγηθεί: αφενός εύρυνση του χάσματος στις τουρκοϊσραηλινές σχέσεις, σε βαθμό που εθεωρείτο μη αναστρέψιμος. Και αφετέρου δημιουργία νέου περιφερειακού στρατηγικού άξονα, με συνεμπλοκή Κύπρου, Ελλάδος, Ισραήλ και Αιγύπτου. Διαφοροποιώντας έτσι άρδην τα δεδομένα.

4. Και όταν αυτά επεκύρωναν το αξεπέραστο αδιέξοδο σε ό,τι αφορά τα οθωμανικά σύνδρομα και τους υπερφίαλους σχεδιασμούς Ερντογάν, γίναμε μάρτυρες καταλυτικής εσωτερικής θύελλας για την ανατροπή του. Με πραξικοπηματική κίνηση σε τηλεοπτικό χρόνο. Και με τον «σουλτάνο» να διασώζεται στο παρά πέντε.

Μέρος δεύτερο

1. Αποκαλύπτεται λοιπόν (και επιβεβαιώνεται άμεσα) ότι το καθεστώς Ερντογάν σώθηκε λόγω έγκαιρης προειδοποίησης των ρωσικών υπηρεσιών! Με τον Πούτιν να προτρέχει όσον αφορά και την καταδίκη των πραξικοπηματιών και να επενδύει στη σωτηρία τού μέχρι την προηγουμένη ορκισμένου εχθρού του! Πρώτη ανατροπή!

2. Αντίθετα παρακολουθούμε την παραπέρα και κρισιμότερη ρήξη με την Ουάσιγκτον, που λίγο ώς πολύ κατηγορείται από τουρκικούς κύκλους ως εν πολλοίς «πιθανός αυτουργός» όσων έγιναν. Και όχι μόνο, αλλά και να δημιουργούνται ζητήματα όσον αφορά τη λειτουργία και την προοπτική της σαφώς στρατηγικής Βάσεως του Ιντζιρλίκ!

3. Αίφνης όμως (και εκ παραλλήλου) προκύπτουν «εκ του μη όντος» εξελίξεις που: α) Οχι απλώς αίρουν τις διαφορές με τη Μόσχα, αλλά και οδηγούν σε ανάπτυξη έως και στρατηγικού ειδυλλίου! β) Ενεργοποιούν προϋποθέσεις διπλωματικής (και πολιτικής) επαναζεύξεως με το Ισραήλ! Δεύτερη ανατροπή.

Μέρος τρίτο

Το υπό κανονικές συνθήκες αδιανόητο. Που με το μέτρο βεβαίως της μετερνίχειας ερμηνευτικής είναι μάλα κατανοητό:

1. Ο Ερντογάν αποφασίζει να κτυπήσει στη Συρία όχι απλώς με αεροπορικές επιδρομές, αλλά με χερσαία εισβολή αρμάτων και δυνάμεων πεζικού. Οπόταν και η επιχείρηση, ενδεχομένως μεταφράζεται και σε μερισμό εδαφών!

2. Η τουρκική επιδρομική εφόρμηση γίνεται –και αυτό είναι το σημαντικότερο: Αφενός με την απροκάλυπτη ανοχή (εάν όχι σιωπηρή συμφωνία) της Μόσχας. Και αφετέρου με συνδρομή των Ηνωμένων Πολιτειών! Των οποίων ο αντιπρόεδρος βρισκόταν στην Αγκυρα όταν εκκινούσαν οι τουρκικές ίλες!

Βεβαίως ουδείς γνωρίζει τον τελικό επίλογο. Γιατί όλα είναι ακόμη ρευστά και εν τω γίγνεσθαι. Γνωρίζουμε όμως καλά τις ανατροπές που συντελούνται και στις οποίες ο τουρκικός ρόλος είναι και δεδομένος και καθοριστικός. Και ως προς τις νέες ισορροπίες που διαμορφώνονται. Και ως προς ενδεχόμενες επαναγεωγραφήσεις που θα ανακύψουν. Με το Ισραήλ ήδη να σχεδιάζει ανοικτά «τουρκική διέξοδο» για το φυσικό του αέριο.

Και έπονται τα ουσιαστικότερα.

Κατακλείδα: για την Αθήνα (και τη Λευκωσία) αυτές οι σημάνσεις διαβιβάζουν ευκρινή σήματα. Και ως προς τις επιλογές. Και ως προς τους ασύμμετρους κινδύνους που εγκυμονούνται στις απροσδιόριστες μετεξελίξεις.

Τελευταία Νέα