Αγάπη, ειρήνη, αφοπλισμός. Από το σύνθημα λείπει η συναίνεση που, την εποχή του γλυκερού πασιφισμού, δεν είχε μπει ακόμη στο πολιτικό λεξιλόγιο. Ποιος δεν θέλει κάτι τόσο αγαπησιάρικο όσο η συναίνεση;

Τη θέλει σίγουρα ο ΣΕΒ. Απηχώντας τις διαθέσεις μιας καθημαγμένης αγοράς, ο πρόεδρος του Συνδέσμου Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών επανέλαβε χθες το αυτονόητο. Οτι δεν χρειάζονται εκλογές. Χρειάζεται συνεννόηση των κομμάτων και των φορέων της οικονομίας.

Θα μπορούσε κανείς να ακούσει τη δήλωση του Θεόδωρου Φέσσα σαν επαναδιατύπωση της μεταπολιτικής αντίληψης που έχουν οι παραγωγικοί φορείς για την οικονομία: θα προτιμούσαν μια οικονομία που λειτουργεί σε πολιτικό κενό, χωρίς τις περισπάσεις του κομματικού ανταγωνισμού. Είναι μια άποψη που εκπροσωπήθηκε τα τελευταία χρόνια και από τους εταίρους, που έδειχναν να πιστεύουν ότι θα ήταν εφικτή η εφαρμογή των Μνημονίων ερήμην των πολιτικών συμφραζομένων.

Ο άλλος τρόπος να διαβάσει κανείς την παρέμβαση του Φέσσα είναι ως εκ του αποτελέσματος στήριξη στην κυβέρνηση. Οχι επειδή οι βιομήχανοι αγάπησαν τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Αλλά γιατί προτιμούν την πολιτική σταθερότητα, ακόμη κι αν αυτή ισοδυναμεί με την σταθερότητα μιας κυβέρνησης που δεν είναι ακριβώς συμφιλιωμένη με τα θεμελιώδη της ελεύθερης οικονομίας.

Ο ΣΕΒ άλλωστε έχει επιδείξει προσαρμοστικότητα. Ξεπέρασε πρώτος τα αρχαϊκά στερεότυπα που ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθούσε, ανάλογα, με την περίσταση, να επιστρατεύει εναντίον των «αφεντικών». Ποιος ξεχνάει πόσο ο προκάτοχος του Φέσσα είχε συμβάλει, με δημόσιους χαριεντισμούς, στην «κανονικοποίηση» του ΣΥΡΙΖΑ – σε αυτό που οι ίδιοι οι συριζαίοι τότε επιχειρούσαν ως «ξεφόβισμα των νοικοκυραίων»;

Σήμερα το αίτημα του ΣΕΒ για κυβερνητική σταθερότητα συνηχεί με την πάγια αξίωση των Ευρωπαίων για υπερκομματική υιοθέτηση – την περίφημη ownership – του προγράμματος. Προσθέτει έτσι στην εξωτερική και έναν πόλο εσωτερικής πίεσης. Πίεσης που μπορεί να μην έχει ακόμη εκδηλωθεί θερμά, αλλά κάποιοι πιστεύουν ότι ήδη βουβά αποδίδει. Είναι οι ίδιοι που ερμηνεύουν ως χειρονομία προς την Ευρώπη την κίνηση της ΝΔ να ψηφίσει μέρος του πακέτου – τα κόκκινα δάνεια και τις ιδιωτικοποιήσεις – παρ’ ότι από τη Συγγρού επιμένουν ότι κανείς εκ των εταίρων δεν τους έχει ζητήσει τίποτε.

Ανασκευάζοντας το κλισέ της κυβερνητικής ευφορίας, ο Φέσσας είπε ότι δεν βλέπει την οικονομία σαν ελατήριο – που αρκεί να κάνει ένα «μπόινκ!» και να πετάξει. Τη βλέπει, είπε, ως γρανάζια που συνεργάζονται.

Η ιστορική πείρα έχει δείξει ότι το ίδιο ισχύει και για τα Μνημόνια. Δεν αρκεί να πατήσεις το κουμπί – να το ψηφίσεις και τέλος. Για να τσουλήσει πρέπει να δουλέψουν τα γρανάζια.

Αν υπάρχουν κάποιοι που απειλούν να αρχίσουν να ρίχνουν άμμο αντί για γράσο στα γρανάζια του «κόκκινου» Μνημονίου μάλλον δεν βρίσκονται στην αντιπολίτευση.

Τελευταία Νέα